Arquivos mensuais: Abril 2007

Fagamos xogo

Tras longas horas de espera, mesmo días nalgúns casos, miles de afeccionados ó ocio electrónico poden saciar dende hoxe a súa sede de aventuras. ¡Xa se pode descargar Lugo no tempo, o videoxogo de Xosé Clemente López Orozco!

 

Cibercafés de toda Galicia permaneceron abertos a noite enteira para atender a demanda dos fans de Orozco.

Lugo no tempo destaca pola súa intensa xogabilidade e polo seu coidado guión. Nesta aventura gráfica, un malvado científico secuestra o excelso alcalde, heroico protector dos seus veciños, e envía a urbe de Lugo cara o pasado, empregando unha máquina do tempo aínda máis malvada ca el. A misión do xogador será resolver distintas probas ó longo da historia, coa axuda do avispado alcalde e os seus antergos, para lograr que a cidade regrese ó século XIX… esteeee XXI. Como por arte de maxia as probas que o heroe lucense debe superar están relacionadas cos obxectivos do Plan Estratexico municipal que Orozco aprobou xa hai un tempiño.

A estas alturas, os nosos intelixentes lectores estarán a pensar que isto é unha máis das paridas que adoitamos argallar aquí, no Galpón de Breogán, mais desta vez, e sen que sirva de precedente, so ten razón a medias. O tal videoxogo existe, e xa se pode descargar aquí, xente de pouca fe. Orozco, valente e lanzal coma é, asumiu que o ocio electrónico xa é a industria cultural que máis vende do mundo e meteuse nel de cabeza. ¡Iso si que é adoptar as novas tecnoloxías, e non a canle de Feijóo no youtube!

Só nos queda quitar o chapeu e animar ó resto dos nosos políticos a imitar ó alcalde amurallado, porque a nosa autarquía nunca estará completa sen unha industria autóctona do videoxogo. Velaquí algunhas ideas modestas:

Bloque Nacionalista Galego: Total War. Estratexia por turnos.
Nunca houbo paz no seo da maior organización nacionalista galega, pero dende entraron na Xunta, a cousa vai peor que nunca. ¡Só un líder forte pode acabar con este caos! ¡E ese líder podes ser ti! Sitúate á fronte dunha das múltiples faccións internas neste trepidante xogo e convértete no home que o Bloque necesita. Consegue partidarios e cotas de afiliado mentres infiltras espías nos outros bandos. Ameaza, conspira, faille filtracións á prensa ou concede entrevistas indignadas para insultar ós demais. Asiste a reunións clandestinas no restaurante O 16 mentres lle fas sitio á túa xente no Consello Nacional. Trafica favores para lograr que os teus sexan candidatos ás municipais ou mesmo alcaldes. ¿Serás audaz de abondo para ser Portavoz Nacional?

Urbanization III. ¡Build till the last squared meter! Estratexia de xestión.
Nesta obra mestra dos simuladores económicos, o xogador pode poñerse na pel dun promotor urbanístico que ten a misión de levantar nunha vila fermosa e racional todo canto edificio poida e lle deixen. Comezando cuns recursos limitados (dos que hai que descontar os subornos), ás opcións de partida son pouca, pero aproveitando sabiamente a desmesurada burbulla inmobilaria, en menos dunha década, ata o máis zoupón pode estar recalificando garderías, vertedoiros e parques nacionais para levantar apartamentos de luxo. O disco de instalación inclúe escenarios reais para as partidas, como Gondomar, Foz, Barreiros, Lalín, Vigo e outros moitos. Recomendado como apoio educativo a partir de 4º de primaria, pola Asociación de Pedagogos ex-Ionquis, para que os nenos aprendan a valerse o día de mañá.

Quiñake 5. Kill ‘em all. Shooter 3D.
Houbo un tempo en que tiña un poder semellante ó de Deus. Pero os imbéciles e escuros, conspirando nas sombras, arrebatáronllo. Agora é un segundón, o bufón da corte, unha vella gloria… pero a vinganza é un prato que se sirve frío. Xosé Cuíña Crespo xa está farto de parvadas, así que vai coller a súa escopeta de caza e vai asasinar a todo o que lle leve a contraria ¡Coa túa axuda! Manexa o gladiador de Lalín neste trepidante xogo de violencia sen sentido e supera as distintas fases sen deixar un inimigo en pé. Pasarás polas sedes do PSOE, o PP e o BNG, polo Parlamento, por San Caetano e, finalmente, por Montepío na túa carnicería sen sentido, ata que non quede ninguén que che impida ser o ditador vitalicio das Terras Galegas. ¡Mátaos a todos!

Tránsfuga!. Massively Multiplayer Online Role-Playing Game
Se crees que na política, a lealdade depende de como encher o papo, Tránsfuga! é o teu xogo. En Tránsfuga!, tomarás o papel dun concelleiro sen escrúpulos dun municipio ficticio e competirás con xogadores de todo o mundo para vender os teus votos ó mellor postor. Cambia de partido segundo os billetes cheguen á túa carteira. Forma ou afunde gobernos. Trastoca o PXOM e retíralle o teu apoio ós orzamentos de parques e xardíns no último intre. Para os febles, isto é a anarquía, pero para ti e a oportunidade de retirarte cun chalé en Portonovo para cando remate a lexislatura ¿Saberás aproveitala?

Non máis preguntas. Aventura.
Debido ás presións do BNG, a Televisión de Galicia vai producir un programa cuspidiño a ese no que a xente interrogou a ZP e Marianosh Rajoysh. O primeiro invitado, por dereito de pernada, será Emilio Pérez Touriño, mais, por unha vez, o privilexio non lle fai ningunha gracia. O presidente non quere enfrontarse as preguntas de 100 cidadáns, porque tería que pasar todo o rato dicindo unha cousa e a contraria, como adoita, (agora alcalde promotor non, agora alcalde promotor si), e os médicos temen que a súa mente entre en colapso por semellante esforzo de dobrepensamento. Tampouco pode negarse a participar, porque a súa transparencia presidencial quedaría en entredito, así que Touriño so ten unha solución: asegurarse que ningún dos participantes teña gana de preguntar. Ponte na súa pel e terás un mes antes da rodaxe para localizar ós cen interrogadores, espialos e descubrir os seus puntos febles. Lesionaos, secuestraos, extorsiónaos ou mátaos, pero pensa que todas as túas accións terán consecuencias.

O ataque dos manifestantes zombis radiactivos. Survival Horror.
Nunha noite de treboada, o alcalde da Coruña, Javi Losada, vai inagurar unha nova central núclear en Monte Alto, para atraer a máis turismo. Por desgraza para el, no acto xúntanse as manifestacións en protesta dos funcionarios do concello, os bombeiros, as amas de casa xubiladas, a Policía Local, os taxistas, os teleoperadores, o gremio de fresadores-torneiros, os curas gays, os colectivos independentistas e os defensores da gaivota común. Farto do acoso, Javi perde os nervios, métese nun traxe anti radiación e provoca unha fisión incontrolada no reactor nuclear para librarse deles. E sucedeu o inevitable, todos os manifestantes convertéronse en zombis radiactivos sedentos de dereitos civis. ¡Mesmo os veciños normais e pacíficos, afectados pola radiación, organizaron un acto de protesta contra o Concello, por convertilos en mortos vivintes! Javi está só e so ten unha lanterna, un cortaunllas e un bote de Grecian 2000 ¿Poderá sobrevivir?

Farola e maceta. Puzzle.
Axuda á alcaldesa de Vigo, Corina Porro, a recoller as macetas de flores que caen do ceo e a colocalas nas farolas, nas papeleiras, nos bancos e noutros lugares inverosímiles para que quede fermoso ¡Coidado, romperánse se tocan o chan! Un xogo tan sinxelo como dixirir un concello.

5 Comentarios

Arquivado en Costumismo, Feijóo, Quintana, Surreal, Touriño

Son Touriño e Stevie Wonder a mesma persoa e forman parte da Santísima Trinidade?

Polo Parvo de Cela

Stevie

Se

  • Espírito Santo=Deus
  • Deus é amor.
  • O amor é cego.
  • Stevie Wonder é cego.
  • Stevie Wonder é Deus.

E por outra banda:

  • Espírito Santo=Deus
  • Deus non falla.
  • A Xunta non falla.
  • Touriño é a Xunta (ou 2/3 dela) .
  • Touriño é Deus.

E:

  • Espírito Santo=Deus
  • Deus está en todas partes.
  • Para defender opcións contrapostas sería preciso estar en dúas partes á vez.
  • Touriño defende dúas opinións contrapostas sobre calquera tema a míudo.
  • Touriño é Deus.

Queda demostrado que

  • Touriño=Stevie Wonder=Espírito Santo
  • Touriño+Stevie Wonder+Espírto Santo=Santísima Trinidade

10 Comentarios

Arquivado en Música, Misticismo, Touriño, Uncategorized

QUE ABURRIDA É A NOSA POLÍTICA

Por Antón Fraguas

Fagan un esforzo, señores políticos. Temos o Parlamento máis aburrido da historia, os políticos máis aburridos da historia, o país máis aburrido do mundo.

Temos as eleccións locais a 5 semanas e aquí non pasa nada. Algún PXOM por alí, varios candidatos que ademais (mira ti que casualidade) son promotores inmobiliarios (xa o dicía aquel cartel electoral de UCD: “Necesitamos alcaldes urbanistas“). Outro tema é o do voto emigrante (a semana que vén métome con iso), agora que con tanto inflar o censo por fin parece que vai ter dereito a voto todo o que comera pulpo algunha vez.

Pero por aquí todo segue igual. Un, que vai por aí inaugurando convenios de igualdade e benestar, o outro que fai declaracións moi bonitas pero baleiras de contido, como croquetas conxeladas, como pan sen sal (mira que definición de Touriño me saiu así, sen querer). E o outro, que de verdade o intenta, de verdade. Mira que traballa o noso Albertiño, pero ¿alguén lembra (bravuconadas á marxe) algo que Núñez Feijoo fixo ou dixo no último ano.

¿De quen é a culpa de que os nosos políticos sexan uns galenecos? ¿Quen non lles deixa falar, cantar, mesmo ser enxeñosos por veces, trabucarse, e ser eles mesmos? Direivos quen: os Directores de Comunicación e Marketing, seres destinados a dirixir aos políticos para que non metan a pata e gañar así uns votiños. E destinados, sobre todo, a facer máis aburrida a nosa política.

Sobre isto teño un par de preguntas. Dado que Quin e Touriño pasan máis tempo con A.Losada e Petene Rivera, ¿que opinan as súas donas? ¿teñen cuarto reservado en Montepío e Allariz? ¿Escríbenlles tamén as súas declaracións de amor marital?

2 Comentarios

Arquivado en Feijóo, Losada, Municipais, Parlamento, Política, Quintana, Touriño

Localismo acuífero

 

Por Frouxeira

O subministro de auga, de luz, de gas ou a recollida de lixo son cousas que o estado pode e sabe delegar na administración local. Polo tanto, a calidade do servizo xa depende do bon facer dos concellos correspondentes. Non todas as traídas son iguais. O deber do cidadán é avalialas cada catro anos.

Ao final, un é daló de onde consume a auga, a luz e o gas. A traída é o feito diferenzal que nos ubica nun concello ou noutro. E non é algo que diga eu. Afirmao, con feitos consumados, un visionario da ciencia política galega: José Pardo Lombao, alcalde popular de Outeiro de Rei, todo un heroe local tras poñer en práctica ese lúcido axioma e acadar que o seu concello superase os 5.000 habitantes.

Como puido conseguilo? Sinxelo. Se os 300 reclusos da prisión de Bonxe consumen a auga, a luz e o gas da traída municipal… Por que non censalos? Acaso non son cidadáns de Outeiro de Rei? Se beben a mesma auga cos demais… Por que discriminalos? A fin de contas… moitos van pasar unha longa tempada coñecendo os encantos deste concello lucense…

E o que vale para os inquilinos de Bonxe… Como non vai valer para os 152 velliños internos na Residencia Carlos IV!!! Eles aínda teñen máis motivos para sentirse parte do pobo de Outeiro de Rei: supostamente (sempre, supostamente) están nese xeriátrico pola súa propia vontade, non por unha sentenza xudicial. E non teñen alí luz eléctrica grazas ó cableado municipal? Son ou non son daquela de Outeiro de Rei?

O Siñor Alcalde facía todo isto por ben, por suposto. Como ía ser doutro xeito!? Un home preocupado polo seu pobo, un home xeneroso, disposto a empregar todos os recursos dispoñibeis para que o seu termo municipal reciba 53.000 euros máis de financiamento por rebasar a barreira simbólica dos 5.000 habitantes censados.

Só a alguén rabudo e podre de xenreira como o candidato socialista local (aquí, insertar unha ráfaga de música de terror) podía atreverse a acusar a tan egrexio persoeiro de censar a presos e a anciáns sen o seu permiso por motivos electoralistas… Así, agora, todos quedan mal. O alcalde, manipulador. O aspirante socialista, un home de mala fe. O concello, ferido na súa reputación. E presos e velliños…utilizados cando todo era polo seu ben… Beben ou non beben a auga da traída? Teñen ou non teñen luz eléctrica? Ían votar ou non ían votar polo Siñor Alcalde?

Estamos o tempo dos escándalos electorais. Danse mellor que as moras no vrao e os fungos no outono. Mágoa que non todos teñan a mesma calidade. Agora aínda vai resultar que en Outeiro de Rei todo era legal, que os presos de Bonxe foron puntualmente informados da súa inscrición e a maioría deles, agás cincuenta, aceptaron de bo grao… (pero… por que?)

Oooooh…! Que decepción! Queríamos sangue! Sensacionalismo electoralista!

Pero non.

Estes novos veciños non van poder exercer o seu lexítimo dereito ao voto nesta primavera. Disque o censo xa estaba pechado. Non van poder dar a súa opinión sobre a calidade da auga local. E xa se sabe que non é o mesmo a traída por tubaxes de fibrocemento que por tubaxes de aceiro.

Deixar un comentario

Arquivado en Lugo, Municipais, Política

Dúas mulleres e un PXOM

por Viriato

-BRINGG, BRINGG
Digamé.
¿Mariajo? Ola, son Cori ¿Que tal estás?
Vaia, ola Cori. Vinte nas fotos do xornal de onte e estás fantastica. ¿Onde mercaches eses pendentes?
Fanmos á medida nun taller de xoiería que teño de man… pero non te chamaba para iso, é que Chema anda algo mosca co do PXOM e dime que te insista.
¿Outra vez? Pero iso xa estaba pactado, Cori, y no hay tutía. Vos amañades tiñades mes e medio para facer as correccións no pleno municipal e eu vos dou o visto bo en 30 díñas de nada.
Pero mira que se nos botan as municipais enriba, e agora van os do BNG e din que se non nos deixades construír no monte tranquilos, votan en contra. Dende que cheiraron a eleccións, andan revolucionados.
Dura lex, sed lex.
Si, iso pode dicilo calquera, pero é que Chema di que ós nosos tampouco lles gusta nada iso de perder 5.000 vivendas nos arrabais, miña rula. Seica a eses constructores tan majos que nos financian a campaña anadaban ilusionados coa idea de levantar cen ou douscentos chaleciños utraluxosos…
Veña, Cori, veña, que desas cousas xa vos avisara Feijóo en 2004, que tamén era dos vosos. E no peor dos casos, tendes o apoio incondicional de Manoel Soto, jijiji.
Mariajo, non sexas vulgar ¿Ti non podes facer nada para que os teus nos dean tamén o sí? Poderíamos vendelo como un éxito mútuo…
Cori, querida. Primeiro, non son “os meus”, que eu aínda non hai un ano que me saquei o carnet do PSOE. Segundo, Emilio tenme dito que vos deixe pelexar co Bloque, que así quedades con mala imaxe. E terceiro, non penso achegarme a menos de 100 metros de Abel Caballero, que ese home lle das a man e se te mete cear na casa.
Logo non lle hai nada que facer…
Nada, muller, nada. Se cadra, agardar ó próximo goberno municipal, que ó mellor xa non é asunto teu.
Vale, pero a Chema non lle vai gustar nada. E logo vou ter que dicir que é culpa túa, porque es unha lurpia sen escrúpulos que non cumpre a súa palabra.
Veña, si, pero eu direi que es unha loira de bote descerebrada que non sabe contar mes e medio. ¿Comemos xuntas o xoves?
Por min, encantada. Así podes ver o meu novo modeliño de Purificación García. Ciao, querida.
Ciao, Cori.


– BRINGG, BRINGG
Digamé.
Mariajo, son Pachi. Mira, que xa teño isto do informe ambiental ¿Dígollo ós de Vigo ou non quedo calado?
Nah, non llo digas ata dentro de quince días, para que sufran.

2 Comentarios

Arquivado en Urbanismo, Vigo

Bicicletas, coche oficial xa

Por Medulio

Entre café e café, agora as nosas humildes señorías pretenden impulsar o uso da bicicleta como método de transporte habitual en Galicia, unha decisión motivada polo lixeiro retraso na chegada do AVE e o mal estado das autoestradas. O lóxico, a que si?

Non é que teña nada en contra de tan simpático instrumento de locomoción, máxime cando o virtual gañador do Tour naceu en Mos. Sen embargo, si albergo certas dúbidas respecto as posibilidades de implantación da bicicleta nas nosas vidas, excluindo o Paseo Marítimo da Coruña (onde xa existe carril bici) e outras zonas medianamente planas.

Pero quen carallo pode utilizar a bicicleta en Santiago ou en Ourense? E non só polas empinadas costas nun e noutro lado, senón tamén pola escasa chuvia que cae nesta comunidade, o anchas que son as rúas galegas ou a facilidade para deixar a bici cun candado na porta do traballo e que a volta atopes un candado. E unha nota de agradecemento.

É de supoñer que o seguinte será unha foto pola rúa do Hórreo con Dolores Villarino & friends facendo algo así…

A pregunta é… imaxinades a este, ou a esta, ou a estoutro, montados sobre unha bicicleta?? Será a fin dos coches oficiais!

3 Comentarios

Arquivado en Funcionarios, Parlamento, Política

Razóns para non censarse en Santiago

López Orozco

Hai unha chea de razóns para vivir en Santiago. Se a chuvia fose realmente arte o de facer o patrimonio universal o conxunto histórico sabería a pouco. Aparte hai outros moitos motivos para amar Compostela dende a súa axitada vida cultural, calidade de vida, movida estudiantil… Sen embargo Galpón advirte aos seus lectores do perigo que corren se están censados en Santiago.

E é que Lugo, a cidade construída sobre un bosque encantado, está a só 8 habitantes de acadar a poboación da capital da Galiza. Sabemos tamén da importancia da épica na retórica electoral municipal e que non hai alcalde máis brasas e aplicado que Orozco. Polo tanto non nos sorprende o rumor de que nos chega de que a poboación de Santiago contará con 9 habitantes menos antes das municipais despois de “desgraciados” incidentes.

Numerosos veciños da zona da Piringalla viron ao seu alcalde practicar cun rifle de asalto empregado polo exército israelí mentres preguntaba, cos nomes e apelidos ben sabidos, por toda a familia morta e por morrer. Tamén anda por aí o rumor de que está a formar unha célula terrorista formada por dementes, cousa fácil na capital lucense, que, censo de Compostela, en man acometerían accións cirúrxicas ata conseguir que Lugo supere á capital en habitantes, e todo grazas ao señor Orozco que debaixo das barbas parece poder acoller a votantes de todo partido.

Acabarán sendo as casetas do San Froilán encontros de vellos veteráns das Guerras Compostelás? “Acórdaste Manolo cando entramos no Reixa no 2007 e acribillamos a uns deseñadores gafapastas?” Esa muralla que crearon os romanos era para defenderse do inimigo do exterior ou para reter aos lucenses.

3 Comentarios

Arquivado en Lugo, Municipais

MI LIMÓN, MI LIMONERO

Por Antón Fraguas

Los Limones, aquel grupo dos anos oitenta, responsable daquela fermosa canción que poñen até no Maycar compostelán, andan metidos en política. O que sempre é algo polo que un intelectual debe ser valorado.

Os Limóns cantan a canción que acompañará ao popular Juan Juncal, alcalde de Ferrol, na súa campaña de reelección. Hai moitos anos que un alcalde ferrolán non repite no posto, e as enquisas publicadas até o de agora indican que Juncal vaino ter complicado. Sobre todo porque é, con diferenza, o alcalde peor valorado das sete cidades galegas. É significativo que na campaña de Juncal, o propio Juncal non apareza en ningún momento, non sexa nomeado en momento ningún, e de feito o propio PP so é mencionado de xeito moi transversal.

Eu, pola miña banda, vou escoitar, é un exemplo, a outros Limones. Hai un grupo de Terrassa chamado Los Limones Radioactivos. Teñen mellor pinta.

2 Comentarios

Arquivado en Ferrol

Como defender o voto emigrante

     Por Frouxeira

     Se partimos dunha hipótese na que os galegos do exterior de primeira, segunda e mesmo terceira xeración teñen dereito á cidadanía xxxpañola… quen lles pode quitar agora o seu lexítimo dereito ao voto? Sería retorcer os dictados do dereito. Sería inconstitucionaaaaal!!! É dicir… Maliiigno!!!

Os emigrantes, os “exiliados económicos” (pobriños) non teñen a culpa de vivir tan lonxe dos concellos nos que están censados. O estado debería pór os medios necesarios para paliar a distancia. Proposta:

1/ que o estado lles pague a viaxe de ida e volta dende o seu país de destino ate o seu concello de orixe para que poidan exercer aló o seu lexítimo dereito ao voto, pagándolles a estadía a xeito de “dietas internacionais”.

Pero quizais vir por tres días, por unha semana namais, non lles chegue (pobriños) para apreciar con precisión a realidade socio-político-económico-cultural do país. Quizais non sexa tempo abondo para que se formen unha verdadeira opinión política. O estado debería pór os medios para paliar o seu descoñecemento. Proposta:

2/ que o estado lles pague unha estadía de entre un a tres meses no seu concello de orixe para que poidan percibir e avaliar a xestión da súa corporación municipal, financiándolles a visita, novamente, a xeito de “dietas internacionais”. [Variantes: podería ser unha vez cada catro anos ou, case mellor, unha vez ao ano, para que poidan percibir a evolución ao longo da lexislatura]

Pero quizais vir por tres meses supoña para eles un prexuízo á hora de conciliar a vida laboral coas obrigas electorais (pobriños). O estado debería pór os medios para paliar estas ausencias do seu posto de traballo. Proposta:

3/ que o estado envíe un substituto dende a administración local do seu concello de orixe (interino, a ser posíbel), para que cubra a baixa “electoral” do seu “veciño no exterior” no país de destino.

Pero quizais a alguén lle poida parecer un gasto excesivo movilizar tantos recursos con cartos públicos. Daquela, última proposta:

4/ que os partidos políticos paguen do seu propio peto toda esta migración andoriña bilateral para garantir que os emigrantes galegos conservan o seu lexítimo dereito a votar por eles.

E se todo isto semella un despregue excesivo de recursos, sempre se pode mercar o voto de canto galego saíse ó exterior ou nacese aló para transformar tanto fluxo de persoas en fluxo de papeletas. É cuestión de pórlle un precio. Como na bolsa. Como na lonxa. Nova proposta:

– Unha subasta pública de votos emigrantes en libre concorrencia para que cada partido apañe todos cantos poida pagar.

Así, cando menos, respectaríamos o dereito ó repouso na terceira idade de quen descobreu que andaban por aí 500.000 galegos e lles propuso no seu día trocar pulpadas por sufraxios. Todo sexa pola democracia.

6 Comentarios

Arquivado en Emigración, Municipais, Política

Desaloxo progresivo

por Viriato

O Parlamento, o templo das leis galegas, o corazón e a alma do debate político. Un circo dirixido por unha domadora implacable. A carpa grande do Hórreo ven de ter unha das súas espectaculares sesións plenarias.

O primeiro número do día foi unha danza popular na que os tres grupos de deputados acordaron darlles a chapa ós cidadáns para que viaxen máis en bicicleta. A continuación, Touriño, Feijóo e Quintana, líderes entre líderes, organizaron un xogo de malabares a tres linguas, non que tiñan que describir o urbanismo galego pero sen dicir as seguintes palabras: Foz, Gondomar, Barreiros, corrupción, pufo, e ti máis, cárcere, investigación e remolacha. Tras moito falar e pouco dicir, despídense entre aplausos.

E, sen máis demora, chega a actuación estrela da tarde, a que todos agardaban, a que fixo que as entradas na revenda acadasen prezos inverosímiles. O conselleiro da Presidencia, as Administracións Públicas e a Xustiza, José Luis Méndez Romeu, completamente vestido de negro, levántase do seu escano e diríxese o centro do hemiciclo, mentres soa unha coñecida melodía. Sube ó atril, por orde do seu Presidente e Señor, disposto a explicar por que se lle ocorreu que barrer interinos a paus diante do Consello da Xunta era unha boa idea. As Nobres Voces dos tres partidos proceden a interrogalo:

Xosé Manuel Barreiro (PP): Entón, señor Méndez Romeu, ¿é certo que vostede personifica o Mal?
Romeu
: Non, ese posto xa está collido por Antón Losada. Eu o que personifico é a Astucia, de feito, se estou aquí é porque o presidente non me deixou poñer en práctica o meu plan para culpar de todo isto ós sindicatos (a CIG, especialmente), por entrenar ós seus afiliados para autolesionarse. Pero xa lle vendín a idea a Javi Losada, para o próximo lío cos do Obelisco.
Ismael Rego (PSOE)
: José, non fagas caso das maliciosas insinuacións do tipo este. ¡Como para fiarse del despois do que lle fixo a Cacharro! Eu sei que ti es boa persoa e que tes un michiño ó que lle queres moito. ¿Pode alguén que ama os animais ordenar unha cruenta carga policial?
Romeu
: Non, claro. Eu amo o meu gato, encántame acaricialo mentres tramo conspiracións e boto gargallagas malignas (Bwa-ha-ha!) E non, eu non ordenei unha carga, eu ordenei un desaloxo progresivo.
Carlos Aymerich (BNG)
: Grrr… ¿E non progresou rápido de máis, o desaloxo progresivo?
Romeu
: Ben, iso non é culpa miña. O que pasa é que o xefe da unidade estivera nos grises e pecou de exceso de celo. Para ser exactos, o desaloxo progresou así: Paso un, saudar. Paso dous: dicirlles que se foran. Paso tres: Guindalos a patadas polas escaleiras. Afortunadamente para todos, os interinos rendéronse antes de chegar ó paso catro, o disparo na caluga.

Este diálogo non sucedeu. Romeu aínda non foi falar o Parlamento, e de seguro que non será tan sincero. Total ¿que máis dá? Os que protestaban só eran interinos, home. Que se deixen de montar cirios e aproben a oposición, como todo o mundo.

5 Comentarios

Arquivado en Parlamento, Seguridade