asemblea extraordinaria

Carlos Aymerich, de Máis BNG; Rafa Villar, de Máis Alá; Guillerme Vázquez, de Alternativa pola Unidade e Xosé Manuel Beiras dos Irmandiños reúnense nun apartado do Pazo de Congresos de Santiago. Os tres presentan facianas serias, desconfiadas. Ninguén mira para a cara doutro.

– Xa saíches de misa, Carliños? – pregunta o barbado.
– Me cago no Foro de Porto Alegre, Beiras, mal empezamos – respóstalle un cabreado Aymerich.
– Bo, compañeiro, non te poñas así, que seguro que o compañeiro Beiras está de troula, ¿non sí? – intercede Vázquez botándolle unha mirada asasina a Beiras.
– Sí de troula, pero o Foro non mo toques, para un movemento anticapitalista e antiimperialista que queda no mundo en defensa dos pobos oprimidos …
– ¿Pero ves como non fai máis que provocar? – berra Aymerich, agora totalmente fóra de si – Dille que pare ou non resposto.
– Non estamos aquí para falar diso, Beiras, contrólate.
– Tí non estás aquí para iso, estás para crear unha macroestrutura de poder alonxada das bases, auténticas forzas proletarias motores do cambio …
– Me cago en Castelao, nos Irmandiños e en Ferrín, para xa, ostia – di Vázquez.
– Así sí, ¿ves?, temos un punto de encontro – Beiras acouga a respiración, xa axitada a estas alturas – aver, ¿pensaches na miña proposta?
– Mira, Beiras, por moito que te poñas, nin Francisco Rodríguez vai dar o seu discurso vestido de cabareteira nin Aymerich de primeira comunión, por ahí non pode pasar o movemento histórico galeguista – di Vázquez.
– Pero mira que o bermello lle senta moi ben a Rodríguez. E non ten porque levar perruca.
– Que non, Beiras, que iso son personalismos que non veñen ó caso. Estamos aquí para salvar Galiza.
– Ah, sí, Galiza, pois mans á obra, ¿cándo renunciades todos e me deixades facer?
– Xa tiveches a túa oportunidade, vello, retírate e deixa lugar ós novos tempos, o galeguismo do século XXI, a apertura ás novas capas da sociedade, hai que falar ós novos galegos… – proclama Aymerich.
– Sí ós vellos que raptas para que Quintana lles bote o rollo, non digas máis.
– Utilizas os argumentos do inimigo – corta a conversa Vázquez – isto é inadmisible.
– Tí sí que utilizas as estratexias da bicha – ataca Beiras.
– Así non imos a ningures – intercede Aymerich – hai que pórse mans á obra e traballar todos xuntos polo BNG
– BNG, BNG, BNG, … pum, crash, compañeiros – murmura Rafa Villar, que ata entón estivera mirando ó chan.
– ¿E a iste qué lle pasa? – pregunta Beiras.
– ¿A Villar? Nada, ¿non é sempre así? – di Aymerich.
– Patacrash, toma Prisa, mafiosos, que sodes pior que Forza Nova, fascistas, reaccionarios – balbuce outra vez Villar.
– Qué ben me cae este tío – di Beiras.
– Bo, xa está ben, non perdamos máis o tempo – métese Vázquez – A ver, Aymerich, facemos o noso, ¿non? Con esa cara non esperarás sair nos carteis. Terías que solucionalo teu ventre antes diso, así que xa está decidido, quedo eu, que son un rostro paternal, pero decidido.
– Eu pensaba que o meu rictus dábame un aire de emperador romano – mágoase Aymerich -. A Táboas gústalle moito – sonróxase.
– Bueno, carallo, o reparto de poder faise contra as bases, o agrarismo labrego e mariñeiro vai berrar contra vos, o proletariado e as bases da intelectualidade urbana levantaranse nas barricadas da acción común …
– Que sí, Beiras, que sí, entón qué vas facer, ¿quedas ou marchas? – di Vázquez – que temos presa, que isto está alugado so para a fin de semán.

Beiras mira cara fóra, onde os militantes reúnense en grupos, principalmente ó redor da cafetería. Pecha os ollos e pensa “levantádevos, levantádevos”. Volve abrir os ollos e di:

– Pois quedo, joder, quedo.

PARA QUE VOTAN NO BNG???

A “familia” Galponeira

ANTES

DESPOIS

Pois iso, despois de facer unhas eleccións por todo o alto dentro do propio partido, con máis minipartidos que os que teñen posibilidades de ter diputado na Rúa do Hórreo, por exemplo, e con siglas, campaña e todo. Resulta que as cousas quedan máis ou menos coma estaban, so nos falta o novo candidato a Presidente da Xunta, que con ser un “Quintanista” significaría un troco profunfo dentro do partido, sinal da radicalización da que nos alerta sabiamente Mr 009.

Os nosos conselleiros: Javier Guerra

Dentro da liña de compromiso social do Galpón de Breogán, e coa esperanza de que a Nova Xunta utilice estes coñecementos para o rexurdir dos “Galiñecos”, comenzamos hoxe cunha análise dos novos conselleiros, eses valentes que aceptan facerse coas riendas dunha Galicia arruinada e devastada polas hordas cocainómanas de Touriño e o infantilismo irresponsable das políticas de Quintana.

O quintanismo nunca soubo abrirse ás capas da sociedade axeitadas

O primeiro valente en ser coñecido é o de Industria, Javier Guerra, un home cun currículum empresarial máis longo que o político. De Camper a Nike ata o Concello de Vigo e logo o estrelato do Hórreo. Di de si mesmo que “sé hacer muchas de las cosas que hago simplemente porque ya las he hecho antes“, o que deixa ben ás claras que a súa filosofía é totalmente feijista: “fago o que fago porque non sei facer outra cousa”. A esto lle chaman ser un técnico.

E, ¿qué o que sabe facer Guerra?. Pois basicamente mercarlle a un hippy o deseño dunha camiseta e meter cartos para vendela ós surfistas. Logo montas a facturación e distribución en Portugal e lle chamas “producto galego” ó que salga de ahí. E xa montado, convences ós chinos para que terminen de traballar. Ésta é a industria galega do futuro.

En calquera caso, non imos minusvalorar os moitos méritos persoais de don Javier. O seu progresismo lévalle a non utilizala nunca a garabata máis que en actos onde sexa imprescindible e o seu gusto en vestir lévalle a terse codeado con outros famosos usuarios dos bronceadores máis revolucionarios tal e como mostran as imaxes. A tan ansiada modernidade liberal chega a Galiza da súa man. Acabaron os tópicos da vaca. Nin nomes femininos para elas nin moda galega de Caramelo. Galiza é universal, así que os seus impostos que os cobre Obama.

Javier Guerra é galego, pero tan sexy como calquera

Política territorial & Medio Ambiente

O Director Xeral do GdeB

Que o novo Superconselleiro, algo así como Super Piñeiro pero en serio, adicábase non fai moito a facer favores dende a administración pública as empresas amigas onde prestou servizos…Que a consellería de esnaquizar o territorio, é a mesma que debía de protexelo…

Publicidade

Que carallo importa ! Total as leis do Bipartito eran absurdas. Por certo, a nova lei de costas xa se lle está encargar a Pescanova, ea de solo a Fadesa.