Os galegos que din “ni”

Moi Xordo

A preocupación da prensa conservadora galega, pola situación laboral e social da xuventude galega deume que pensar. Este artigo nos fala de que a poboación galega entre os 16 eos 24 anos son uns 250.ooo, e desos temos uns 40.ooo que nin estudan, nin traballan. O que se chama agora sociolóxicamente “ninis”, que viven no seu 89%  nas áreas urbanas de Pontevedra ea Coruña… Entón en Ourense e Lugo case non hai deso, xa que os que  hai son todos fillos de funcionarios da administración local de futuro incerto.

O artigo non reflexiona sobre as causas do fenómeno, máis alá da súa suposta perguiza ea xa famosa crise, se non que máis ben, alértanos entre líneas dun potencial troco do ciclo natural e social das cousas na sociedade galega:

Estos mozos que tracionalmente comporían o groso da nosa emigración, das derradeiras décadas a Andorra ou Canarias, xa non emigran ! Parece que está a alertar o lector, do perigo do fin dun ciclo tradicional da vida en Galicia, é máis, corremos o risco de atoparnos nas cidades unha masa xoven, alcóholica, revolucionaria… Que pode acabar co orde establecido. Que sempre foi de toda a vida, que as familias de orixe rural e humilde, ían  traballar polo mundo adiante e logo traían cartos que  alimentaban os negocios das clases urbanas galegas, cartos que son o froito do seu poder.

qué forte!

Quéforte, quéforte, queforte. Din por aí que che hai moito carjiño do pesoe e do bloque, que tan progres din que son, que te mandan ós fillos ós colexios do opus. Ui, ui, ui, ui, que eles din que son asín tan modernos e tan laicos e logo veña a dicirlles ós fillos que non te xoguen coa palanca de cambios, que para cambiala velocidade hai que tirar sempre da marcha atrás e nada de jomas nin de fuchicar enriba de rapazas nin nada de nada.

Iso sí, na Cámara veña a criticar e a darlle á lingua e a dicir que isto e o outro e, por detrás, palmadiñas no lombo e que ben o facemos con darlle cartos públicos ós colexios que separan nenos e nenas, para que non fodan, que qué outra cousa van querer facer a isas edades? Home, xa postos, poderiamos facer como nos colexios públicos, que para quitarlle as quenturas nada mellor que sacar a calefacción, para que teñan que ir ben tapadiños e non ensinen as bragas esas impúdicas que parecen un fiíño metido polo cu.

E, para que non se diga, aí van os nomes dos mentireiros que non recoñecen que, para estar tranquilos, bromuro e rosario, e así quítase un de preocupacións de que os mozos te anden a ostias en Pozuelo: Por suposto, a primeira, a que está en todolos fregaos, I.P.; logo, a que máis cristos monta cos menores: La E.; por non mecionar a P.V. ou o mesmiño A.Qu., que todo o mundo sabe que zurraba na muller por obligala a mandar ós xemeliños a rezalo rosario.

Máis información no Sálvame ou, o que é o mesmo, na Consellería de Educación.