Baltar II

Moi Xordo

E eu que pensaba que Jose Manuel Baltar, máis coñecido como “Baltarín”, quería facerse amigo meu no facebook porque me coñecía e apreciaba. Pois non, estou escomenzando a pensar que o fixo, porque nun futuro tiña pensado presentarse a presidente do PP de Ourense, cousa que sempre agochou e ninguén cabilara nela.

Baltarín pensa así en continuar a labor do seu pai Jose Luis Baltar, eterno dirixente da diputación Ourensana a derradeira diputación estalinista que queda en Galicia. Pra elo como non podía ser doutro xeito, agarda  o apoio dos seguidores e militantes máis fideis o seu pai, que xa mostraron o seu xúbilo polas rúas da capital.

Pero esta decisión non está ceibe de polémica, posto que Ourense é unha das diputación máis pobres de España, eo fillo de Baltar sempre viviu unha vida de luxos, festas, famoseo (Ordia, este fulano ten unha foto con Dani Martín no album persoal !) … mentres a súa poboación vese abocada a miseria ea emigración.

“Le echa en cara a los demás todo lo que a lo mejor no hacemos de acuerdo con las normas, pero después él predica con el ejemplo haciendo cosas peores que nosotros“

Baltar sobre Pachi Vázquez, 31-03-2009. As cousas claras e o choculate espeso.

José Luís Baltar, o protopito de home de ben, deunos a todos unha lección de cómo gañalas eleccións sen complexos, co arroxo que esixía a situación. Que os peludos ían votar ó Touriño? Pois que o fagan á cara a ver se hai o que ten que haber. Que aprenda o Feijoó cómo se fan as cousas. Austeridade xa ten el dende hai anos, que nin para un ordenador gasta habendo tanta necesidade de cousas básicas.  O home que mellor meteu as palabras “democracia” e “Fraga” na mesma frase (“Fraga é indiscutible, debaixo de el pido democracia“), o home de quen acaban tirando todos por moito que vaian a facer as américas a Madrid, lémbranos, unha vez máis, quen vai gobernar Ourense o día que se retire.

As consecuencias da victoria de Feijóo9

O “bon vivant” do GdeB

Vale, que ninguén agardaba que o PP gañara as eleccións…Que o bipartito tampouco o fixera tan mal…Home mellorar o estado botín no que se convertira o Fraguismo tampouco era  moi difícil…

Pero repasando a prensa, semella coma que ninguén percatouse das verdadeiras consecuencias, desta victoria pola mínima deste comercial de banco emigrante aventaxado…Pero pra eso está o Galpón de Breogán.

Unha das poucas cousas que sabemos do goberno de Don Alberto, que non Señor que está solteiro, é que non irá en Audi coma os seus predecesores, nin nunha furgoneta C15.

Home ! O C6 é moito máis chulo… Os meus gustos, os de Feijóo e Sarkozy vexo que coinciden, que pra comenzar iso está moi ben,  ter un futuro Presidente con estética neste mundo sen ética. Agora só queda que case con Mercedes Peón ou Iolanda Castaño…

Pero ese non é o tema do que quería falar, unha das poucas cousas que sabemos do vindeiro goberno, é que os novos conselleiros non serán parlamentarios, serán xente cunha adicación exclusiva as súas tarefas de goberno. Que pasa o novo Presidente non confía moito, na xente do seu partido, non os ve capaces, están ahí para outras tarefas ?

O coitado alcalde friki ourensán

O Cacique do GdeB

O Galpón de Breogán dende o seu sector clásico de “Concellos frikis“, volta a informar do afamafo alcalde popular de Vilamartín de Valdeorras, provincia de Ourense, que fixérase famoso en tempos por este video onde encomiaba a laboura de Anxo Quintana, e criticaba o PP eo PSOE por crear unha suposta polémica sobor da política municipal en varios concellos de Galicia:

Agora o seu grupo de concellales, entre os que está a súa propia filla, deíxano plantado ea deriva nas súas difíciles funcións de goberno por estes tempos en Vilamartín, como podemos ver neste video sen desperdicio:

Pobre home !…Pero tranquilos que Manuel Candal, o noso home, ten xa as ideas claras do porque da súa desgraza e do que fará no futuro. A causa do seu mal no foi caer en desgraza para Baltar nin para o CEFOU neste caso: Chámase Nuñez Feijóo, pero a culpa non é del, é do seu pasado socialista, que parece que lévase no sangue e nunca desaparece; e no futuro apostará por un destos partidos tan afíns a súa ideoloxía, e afíns entreles como son BNG e UPyD.

A Victoria de Obama na prensa galega

O Demócrata do GdeB

La Voz de Galicia:

-Entrevista o galego que vive en Kenia, veciño dunha prima, da avoa de Barak Obama.

–Análise de Barreiro Rivas: “Obama non trouxo o cambio, o cambio o trouxo a el; o que eu sempre dixen !”

El Pais:

-Declaración do Presidente da Xunta: “Agardo que as relacións cos EE.UU. milloren, produzase unha rucuperación da economía, e que suproña o cricimiento do emprego”

Faro de Vigo:

-Declaracións do Vicepresidente do Celta:”O proceso concursal sigue a bo ritmo, e agardemos que co cambio tamén cheguen pronto os resultados”

A Nosa Terra:

– O vicepresidente da Xunta Anxo Quintana considerou a vitoria coma o triunfo da “política con ideas, a política ao servizo da xente“. Neste sentido, apostou por trasladar esta máxima a Galiza: “Os galegos temos que dicirnos a nós mesmos: nós si podemos”.

El Correo gallego:

–O Efecto Obama ilusiona a Galicia: Axentes sociais e políticos coinciden en que actuará de revulsivo para sair da crise, e así poder continuar as obras da Cidade da cultura.

La Opinión:

-Francisco Vázquez beneficiase da victoria de Obama, invertindo o que gañou apostando en internet polo candidato demócrata, no concurso eólico.

La Región:

-Baltar alédase da victoria de Obama, e di que si el quere, que está feito o da actuación da banda de gaitas da deputación, na súa toma de posesión.

El Progreso:

–Declaracións de Orozco: “A victoria de Obama, éncheme de ledicia, e coido que é unha victoria, da palabra, a razón, a tolerancia, a humanidade, a filosofía, o senso común, a fraternidade, a solidariedade, a poesía, a natureza, a paz, a liberdade, a igualdade, a sabiduría, a vontade, o electroshock, as armas nucleares, a promiscuidade…”

BALTARÍN NON ESCRIBE NO GALPÓN DE BREOGÁN

O Comité de saúde pública do GdeB

 

Xose Manuel Baltar Blanco, máis coñecido como “Baltarín” ven de saltar os terreos da columna periodística da man de “A nosa terra”,  ( que non !… que xa non só escriben vellos comunistas e “upegallos”), unha nova faceta para o fillo do home do renacemento, todo un home feito a sí mesmo, que comparte agora con todos nos as súas ideas e propostas máis alá do seu famoso “blog”…aiii ! Que redondiño, que moreniño ea vez que cores, frito ou asado ten que estar boísimo !

A cuestión polémica está no seu derradeiro artigo, no que non sabemos si Baltar “junior” comparte ideas co Galpón de Breogán, ou si trataríase de un de tantos fans que imita os seus ídolos; co que o seu Comité de saúde pública se ve obligado a intervir, debido os correos que recibimos nos que dan por feito que Baltar Blanco, é o famoso sexto compoñente do Galpón, vexamos agora as coincidencias (que son só eso !) cos derradeiros “post” do Galpón:

A REVOLUCIÓN CULTURAL DE BALTAR.

O Rexente e familia.

 

O presidente da Deputación de Ourense fala de facer unha guerra de bases ( nesta nova ), no caso de que a dirección do PPdeG intente renovalo a el ou a súa directiva, como consecuencia do mal resultado nas pasadas xerais ( non pola súa política filantrópico-familiar, a ver que pensades ! ).

Para os descoñecedores, estos xeitos políticos tan maoístas, son o froito dun traballo reeducativo cultural, analizado brilantemente antes no Galpón de Breogán en: “Bandas de gaitas e dominación global” ,” Informe CEFOU” e “Mamá eu de maior quero ser funcionario”. Ademáis son a introducción pra entender as bases do derradeiro réxime boinil, e de como este mestre de aldea, ex-repartidor de gasesoa a domicilio chegou a acadar ese poder místico e absoluto.

O GdeB estos días, non sin perigo para as persoas, interceptou un dos panfletos que se están a repartir arestora polas vilas de Ourense, polas animadas bases:

 

 ( Traducción do barallete ao galego ) MENSAXE DO COMITÉ CENTRAL:

Canta xente desagradecida hai en Ourense ! Esta guerra da Boina-gaita contra o Birrete-CEFOU, repítese cada certo tempo ( Primeiro con Cuiña, logo Cacharro )…Pero unha vez máis serán derrotados polo noso líder, desta vez debemos de facer un novo Ourense, hai que reeducar os desleais o réxime e madálos de funcionarios lonxe.

Os nosos leais do rural baixarán dos montes o ritmo das súas bandas de gaitas, e esnaquizarán museos, salas de exposicións, facultade por facultade, centro comercial por centro comercial, bufete por bufete… Como traicionan o amor do noso pai !…Debemos gañar a derradeira batalla ! Viva Ourense eo noso líder !

Supoñemos que trala previsible demostración de forza das bases, como ten acontecido noutros capitulos das guerras tribais ourensáns, Baltar voltará a por orde porque…El sempre acada o que quere do PP, porque o PP foi a el, e non el foi o PP, ou é que agora será diferente ?

Anything you want  you got it ,  anything you need you got it,
 
anything at all you got it ,    baby… 

 

 

¿ TEMOS SÓ UNHA OPOSICIÓN ?

Por Moi Xordo

Núñez Feijóo ese home a unha mangueira pegado non anda moi fino co seu novo traballo que os seus amigos do PP lle buscaron, ese de xefe da oposición onde a auga esta fría e o marisco barato, e do último que fixo estes meses só me lembro de ve-lo repetir a gaita esa da obra da autovía do Barbanza.
O curioso é que en Ourense como non podía ser doutro xeito van por libre, primeiro tivemos o caso no 1º ano de bipartito da rebelión dos alcaldes populares pola discriminación nos presupostos, e ahí foron ás portas do parlamento os septua e octoxenarios alcaldes mandados por Baltar a estrelarse coma mártires cristiáns contra as forzas de seguridade do parlamento de Santiago. Pero por que o noso engominado amigo non participa das orixinais ideas do “pater familias” da súa terra de orixe.

E aquí chegamos a nova idea da productora da terra do licor café, a movilización contra o establecemento da Zona Especial de Protección de Aves tamén chamada “Zepa”na Limia. En Ourense é o tema de debate este outono, pero parece que Nuñez Feijóo non se encarga de defender os orixinais guións chegados do rural ourensán e por iso se encargou de protestar contra a “zepa” ante o parlamento un diputado ourensán, un deses que se rebelan cando a Xunta non trataba con xustiza a Ourense; e xustiza, é que Baltarín vaia de 2º na lista.
O caso é que o conselleiro de medio ambiente, o encargado do tema da “zepa” ,é un ourensán con moitas habilidades “baltarísticas”, xura e perxura que a “zepa” non perxudica de ningunha forma a actividade agrícola da Limia. A Limia para quen aínda non o saiba é coma o reino de Mordor do “Señor dos aneis” , no vrao se pasas por alí o atardecer ten un olor pestilente a purín e abono químico e o seu centro está presidido por unha cheminea constantemente fumeante cunha luz acendida na cima que pertence o dono de todo ser que crece alí, Isaac Vila ou “Sauron Vila”.

O todopoderoso señor da Limia fora derrotado polos deuses da xustiza e vivía nun universo na inhabilitación por mor dunha acusación de merca de votos ( parvadas como lle vas mercar votos a xente xa mercada), o caso e que un “hobbit” da deputación, encontrou o seu anel de poder e voltou a vida e alcaldía. Dende aquela esta a crear orcos das patacas, a súa especialidade, e xa os mandou a Santiago vía autobús a recriminar unha idea simple: As persoas inda que sexan de Ourense teñen máis dereito a vida e a terra cós corvos, !Zepa non¡
Pero non é todo, para sumarse a festa Medio rural declara arestora a Limia zona especial de protección agrícola e o Sindicato labrego galego decide a última hora apoiar as movilizacións, alguén da máis, alguén entende algo ¿?
A fin, o que si non entendo e a razón de porque o Señor Núñez Feijóo non se suma os seus paisanos, ¿Temos dúas oposicións ( Verba que sempre emprega un ourensán cada 2 frases)? Unha de boina, en baixo canas e outra de birrete, en baixo gomina.

Informe Cefou (II)

por Moi Xordo

Volvín ao meu tobo. Dende aquí teño moito que escribir. Debo seguir coa miña tarefa, debo seguir explicándolle ao mundo o Sistema de Castas que rexe a Provincia de Ourense! A semana pasada falei dos Funcionarios, mais hai moita poboación que non acadou ese estatus privilexiado…

O auténtico pobo da Provincia de Ourense, en termos constitucionais, son Os xubilados. Entre eles e os pensionistas forman os 2/3 da población do territorio. Son os que lexitiman o sistema de castes e o goberno do Gran Líder. Ideoloxicamente ancorados no século XVII, cren con fe cega no absolutismo e na lei da sangue.

Pese a esta clara maioría social aínda fica unha escasa minoría de Empresarios, un grupo que, ao poder dar traballo, goza dun poder similar ao do Líder. Isto permítelles chegar a pactos e acordos con El, mais a súa tendencia demográfica descendente réstalles sen forza para facerlle fronte e condéaos á desaparición.

Por último, tamén en vías de extinción, aínda se contan algúns Traballadores en xeral, xente que pasa dos corenta e cinco anos e que teñen uns ingresos que non chegan a un tercio do que cobran as castes superiores. Entre eles hai tanto grandes admiradores do sistema como outros que, sendo disidentes, rematan por aceptalo, cansos e vellos, como algo herdado do illamento natural e secular.

Todos estes clans e castas comparten unha característica común: a súa adversión cara o sistema capitalista e a falta de confianza total nos seus mecanismos para crear riqueza (préstamos, hipotecas, leis de prezo de mercado…) Polo tanto, a variación da infraestrutura económica faise imposíbel, e todas as opcións que existen pasan por ascender no Sistema de Castas.

Para poder concibir descendencia é obrigatorio converterse en funcionario: ningunha iniciativa empresarial forte e atractiva para a escasa xuventude acadaría o respaldo social necesario para acadar un mínimo éxito económico. Nese sentido, a política de separación étnica da Baixa Idade Media en Ourense foi totalmente efectiva, sen ningún sinal de contaminación semita. Os ourensáns nacen, polo tanto, sen moitas posibilidades de ser atraídos polo mundo empresarial. Isto obrígalles a marchar, a espallarse polo mundo.

E aquí é onde actúa o CEFOU, ofrecendo á xuventude a posibilidade de acceder ás castas superiores a través dunha meritocracia baseada na prestación de servizos dentro do propio CEFOU. Todo sexa para asegurar a supervivencia da especie, do sistema e tamén do mesmo CEFOU. Dixen!

Informe Cefou (I)

por Moi Xordo

Resulta difícil confesar cando sabes que te están axexando dende todas as esquinas deste cuarto escuro. Escribo dende o máis fondo do arquivo da Deputación de Ourense, dende unha rexión onde confío estar protexido dos meus compañeiros do CEFOU (Corpo de Élite de Funcionarios Ourensáns). Por sorte, collo o wi-fi. Agora só preciso tempo para que todos os lectores do Galpón de Breogán poidan coñecer… por fin… as engranaxes secretas do CEFOU…

Como xa apuntaran no Galpón, a Provincia de Ourense sufriu un illamento secular que a alonxou das sociedades baseadas no dereito romano. Hai moito que a súa estrutura está artellada en clans, mais a chegada da democracia fíxoa mutar nun modelo de castas, creado polo Cacique vencedor das guerras ancestrais destes lares. “O Sistema” serviu durante anos para superar as loitas clánicas e darlle á Provincia a apariencia de ter superado esa antiga organización tribal. Na actualidade, esas serían as tres castas:

1. Traballadores da Deputación (A Deputación é o órgano máximo de goberno e está presidido polo Caudillo Invicto): Esta casta trasmítese de pais a fillos e, amais da súa inxente remuneración, dá dereito a poder ser Alcalde ou Concelleiro dos distintos Concellos da Provincia, polo que os intereses destes e da Deputación son sempre os mesmos. Esta é unha de tantas mostras da perfección do Sistema e da inventiva ourensá, que reforza a idea da influenza do CEFOU nas engranaxes estatais.

2. Traballadores dos Concellos: elexidos polos anteriores, os cargos son vitalicios aínda que durante séculos se trasmitiron de pais a fillos. A súa escaseza nos últimos anos fixo que se outorgasen por un sistema de mérito que consiste na capacidade do candidato/a de achegar “vontades” á causa. Estas duas primeiras castas son as únicas que teñen asegurada a vida e a continuidade no clan dentro do territorio.

3. Os Outros Funcionarios

a/ Retornados: Hainos capaces de integrarse nas castas superiores, mais tamén hai outros, ovellas negras, que caen na contaminación de ideoloxías extranxeiras por mor do seu periplo polas diferentes administracións estatais.

Distínguense tres grupos de descarriados: sexan Marxistas-Leninistas-Batasunos-relacionados-cos-atentados-do-11-M, sexan Socialistas-Republicanos-Ateos-moi-amigos-de-brutais-dictadores-coma-Fidel-Castro-e-Chávez (tamén coñecidos como pertencentes ao clan opositor dos “pachis quercuicituni”), ou sexan afiliados a outro dos clans rebeldes que non ceden ante o Gran Khan, os “alarici quintaneche”.

Estas afiliacións indebidas representan a única ameaza posíbel para o sistema de castas e é precisamente para paliar a súa influenza polo que se creou no seu día o CEFOU. Ao comezo, esta organización naceu como unha inocente madrasa na que entrenar aos futuros membros das castas superiores, ofrecéndolles a posibilidade de ter descendencia no territorio, un privilexio reservado só para os elexidos, pero que co tempo se convertirá nunha peza fundamental do Sistema.

b/ “Estranxeiros”: estes últimos, influenciados por estrañas ideas foráneas como “Democracia” “Liberdade” “Igualdade” ou “Socialismo”, descoñecen os costumes ascentrais e a lei da sangue, polo que nunca se poden adaptar ao Sistema e andan desorientados en grupos erráticos polos chamados bares de rock’n’roll. En troques, máis fortuna teñen os procedentes das terras casteláns e das diferentes congregacións educativas relixiosas, gozando de gran prestixio e aceptación no Sistema, inspirando coas súas ideas ao Gran Líder e a parte dos seus acólitos, chamados “birretes”.

Os demais habitantes da Provincia caracterízanse por NON ser Funcionarios Locais. Artéllanse en diversos e complexos grupos que teñen todos eles en común NON ter dereito a paticipar na toma de decisións e NON ter dereito a vivir no territorio durante toda a súa vida. Obrigados a emigrar, algúns voltan e outros non. Iso si, teñen dereito ás súas propiedades (podes non ter traballo, pero de comunismo, nada)

Escoito ruídos, remexer entre papeis, mellor será que deixe de escribir, que non respire, non sexa que me vaian atopar. Quizais o vindeiro sábado poida volver refuxiarme arredado das ameazas. Restan aínda moitas confidencias por facer.

CONTINUARÁ…