A política linguística dos Feijoó

O “bon vivant” do GdeB

Semella que o culebrón do tema da lingua, iniciado polo executivo de Feijóo xa vai tocando o seu ceo, e xa ten cabreado ata a xente da Unión Europea, que non so se adica a controlar o leite que producimos, se non que tamén ten unha Axencia de protección de linguas minoritarias.

Inda que  é curioso que o galego sexa unha lingua minoirtaria, sendo falada por máis de 3 millóns de persoas, e en troques o letón por exemplo non o sexa, con menos de 2 millóns de falantes.

Pero unha vez máis o Galpón de Breogán ten que sair en defensa do noso Presidente, porque esta política liguística e estos plans pra reformar a educación non os fixo a traición, enganándonos a todos como pensan esos nacionalistos e sociolistos  mal pensados, nin é cousa do Conselleiro de Educación, nin de Don Alberto. Existes forzas superiores e deberes ineludibeis, que lle obrigan a obrar de tal xeito.

Por que so fai falla votar unha ollada a este video electoral, onde xa se apuntaba claramente cal ía ser a política a seguir, e quen é o referente ideolóxico deste novo rumbo da política educativa, que coido que exprésase claramente de como se fan as cousas como “Dios manda” :

Aquí podemos chegar a unha serie de conclusións:

-Que nótase porque se lle chama “Feijóo” e non “Núñez”.

-Que Alberto Núñez Feijóo empezou no colexio os dez anos, a mesma idade que o votaron de casa, pero eso foi o mellor que lle pasou nunca ! E inda así chegou a Presidente da Xunta !

-O Partido Popular non quere que nunca máis se separen as nais dos fillos, con que xa non fai falla mandar os fillos a León a estudiar, agora faremos que as escolas e institutos de Galicia volten a ser como os de León de fai 40 anos, con nenos e nenas separados, clases en castelán e de relixión.

-Que se casou con Galicia…Pero antes de casar, que vida levou, que era eso que tiña no “trastero”, que non saía nin pra comer?

En fin, como trocou Ourense, de ser a “Atenas de Galicia” e a terra dos poetas. Semella que o CEFOU está a crear unha caste de superburócratas, programados para deter e logo desfacer o longo camiño da indentidade propia negada. Pero inda non está todo perdido, inda quedan famosos Ourensáns co tradicional amor a patria, Baltar…Baltarín…Non !:

O coitado alcalde friki ourensán

O Cacique do GdeB

O Galpón de Breogán dende o seu sector clásico de “Concellos frikis“, volta a informar do afamafo alcalde popular de Vilamartín de Valdeorras, provincia de Ourense, que fixérase famoso en tempos por este video onde encomiaba a laboura de Anxo Quintana, e criticaba o PP eo PSOE por crear unha suposta polémica sobor da política municipal en varios concellos de Galicia:

Agora o seu grupo de concellales, entre os que está a súa propia filla, deíxano plantado ea deriva nas súas difíciles funcións de goberno por estes tempos en Vilamartín, como podemos ver neste video sen desperdicio:

Pobre home !…Pero tranquilos que Manuel Candal, o noso home, ten xa as ideas claras do porque da súa desgraza e do que fará no futuro. A causa do seu mal no foi caer en desgraza para Baltar nin para o CEFOU neste caso: Chámase Nuñez Feijóo, pero a culpa non é del, é do seu pasado socialista, que parece que lévase no sangue e nunca desaparece; e no futuro apostará por un destos partidos tan afíns a súa ideoloxía, e afíns entreles como son BNG e UPyD.

BALTARÍN NON ESCRIBE NO GALPÓN DE BREOGÁN

O Comité de saúde pública do GdeB

 

Xose Manuel Baltar Blanco, máis coñecido como “Baltarín” ven de saltar os terreos da columna periodística da man de “A nosa terra”,  ( que non !… que xa non só escriben vellos comunistas e “upegallos”), unha nova faceta para o fillo do home do renacemento, todo un home feito a sí mesmo, que comparte agora con todos nos as súas ideas e propostas máis alá do seu famoso “blog”…aiii ! Que redondiño, que moreniño ea vez que cores, frito ou asado ten que estar boísimo !

A cuestión polémica está no seu derradeiro artigo, no que non sabemos si Baltar “junior” comparte ideas co Galpón de Breogán, ou si trataríase de un de tantos fans que imita os seus ídolos; co que o seu Comité de saúde pública se ve obligado a intervir, debido os correos que recibimos nos que dan por feito que Baltar Blanco, é o famoso sexto compoñente do Galpón, vexamos agora as coincidencias (que son só eso !) cos derradeiros “post” do Galpón:

A REVOLUCIÓN CULTURAL DE BALTAR.

O Rexente e familia.

 

O presidente da Deputación de Ourense fala de facer unha guerra de bases ( nesta nova ), no caso de que a dirección do PPdeG intente renovalo a el ou a súa directiva, como consecuencia do mal resultado nas pasadas xerais ( non pola súa política filantrópico-familiar, a ver que pensades ! ).

Para os descoñecedores, estos xeitos políticos tan maoístas, son o froito dun traballo reeducativo cultural, analizado brilantemente antes no Galpón de Breogán en: “Bandas de gaitas e dominación global” ,” Informe CEFOU” e “Mamá eu de maior quero ser funcionario”. Ademáis son a introducción pra entender as bases do derradeiro réxime boinil, e de como este mestre de aldea, ex-repartidor de gasesoa a domicilio chegou a acadar ese poder místico e absoluto.

O GdeB estos días, non sin perigo para as persoas, interceptou un dos panfletos que se están a repartir arestora polas vilas de Ourense, polas animadas bases:

 

 ( Traducción do barallete ao galego ) MENSAXE DO COMITÉ CENTRAL:

Canta xente desagradecida hai en Ourense ! Esta guerra da Boina-gaita contra o Birrete-CEFOU, repítese cada certo tempo ( Primeiro con Cuiña, logo Cacharro )…Pero unha vez máis serán derrotados polo noso líder, desta vez debemos de facer un novo Ourense, hai que reeducar os desleais o réxime e madálos de funcionarios lonxe.

Os nosos leais do rural baixarán dos montes o ritmo das súas bandas de gaitas, e esnaquizarán museos, salas de exposicións, facultade por facultade, centro comercial por centro comercial, bufete por bufete… Como traicionan o amor do noso pai !…Debemos gañar a derradeira batalla ! Viva Ourense eo noso líder !

Supoñemos que trala previsible demostración de forza das bases, como ten acontecido noutros capitulos das guerras tribais ourensáns, Baltar voltará a por orde porque…El sempre acada o que quere do PP, porque o PP foi a el, e non el foi o PP, ou é que agora será diferente ?

Anything you want  you got it ,  anything you need you got it,
 
anything at all you got it ,    baby… 

 

 

Informe Cefou (II)

por Moi Xordo

Volvín ao meu tobo. Dende aquí teño moito que escribir. Debo seguir coa miña tarefa, debo seguir explicándolle ao mundo o Sistema de Castas que rexe a Provincia de Ourense! A semana pasada falei dos Funcionarios, mais hai moita poboación que non acadou ese estatus privilexiado…

O auténtico pobo da Provincia de Ourense, en termos constitucionais, son Os xubilados. Entre eles e os pensionistas forman os 2/3 da población do territorio. Son os que lexitiman o sistema de castes e o goberno do Gran Líder. Ideoloxicamente ancorados no século XVII, cren con fe cega no absolutismo e na lei da sangue.

Pese a esta clara maioría social aínda fica unha escasa minoría de Empresarios, un grupo que, ao poder dar traballo, goza dun poder similar ao do Líder. Isto permítelles chegar a pactos e acordos con El, mais a súa tendencia demográfica descendente réstalles sen forza para facerlle fronte e condéaos á desaparición.

Por último, tamén en vías de extinción, aínda se contan algúns Traballadores en xeral, xente que pasa dos corenta e cinco anos e que teñen uns ingresos que non chegan a un tercio do que cobran as castes superiores. Entre eles hai tanto grandes admiradores do sistema como outros que, sendo disidentes, rematan por aceptalo, cansos e vellos, como algo herdado do illamento natural e secular.

Todos estes clans e castas comparten unha característica común: a súa adversión cara o sistema capitalista e a falta de confianza total nos seus mecanismos para crear riqueza (préstamos, hipotecas, leis de prezo de mercado…) Polo tanto, a variación da infraestrutura económica faise imposíbel, e todas as opcións que existen pasan por ascender no Sistema de Castas.

Para poder concibir descendencia é obrigatorio converterse en funcionario: ningunha iniciativa empresarial forte e atractiva para a escasa xuventude acadaría o respaldo social necesario para acadar un mínimo éxito económico. Nese sentido, a política de separación étnica da Baixa Idade Media en Ourense foi totalmente efectiva, sen ningún sinal de contaminación semita. Os ourensáns nacen, polo tanto, sen moitas posibilidades de ser atraídos polo mundo empresarial. Isto obrígalles a marchar, a espallarse polo mundo.

E aquí é onde actúa o CEFOU, ofrecendo á xuventude a posibilidade de acceder ás castas superiores a través dunha meritocracia baseada na prestación de servizos dentro do propio CEFOU. Todo sexa para asegurar a supervivencia da especie, do sistema e tamén do mesmo CEFOU. Dixen!

Informe Cefou (I)

por Moi Xordo

Resulta difícil confesar cando sabes que te están axexando dende todas as esquinas deste cuarto escuro. Escribo dende o máis fondo do arquivo da Deputación de Ourense, dende unha rexión onde confío estar protexido dos meus compañeiros do CEFOU (Corpo de Élite de Funcionarios Ourensáns). Por sorte, collo o wi-fi. Agora só preciso tempo para que todos os lectores do Galpón de Breogán poidan coñecer… por fin… as engranaxes secretas do CEFOU…

Como xa apuntaran no Galpón, a Provincia de Ourense sufriu un illamento secular que a alonxou das sociedades baseadas no dereito romano. Hai moito que a súa estrutura está artellada en clans, mais a chegada da democracia fíxoa mutar nun modelo de castas, creado polo Cacique vencedor das guerras ancestrais destes lares. “O Sistema” serviu durante anos para superar as loitas clánicas e darlle á Provincia a apariencia de ter superado esa antiga organización tribal. Na actualidade, esas serían as tres castas:

1. Traballadores da Deputación (A Deputación é o órgano máximo de goberno e está presidido polo Caudillo Invicto): Esta casta trasmítese de pais a fillos e, amais da súa inxente remuneración, dá dereito a poder ser Alcalde ou Concelleiro dos distintos Concellos da Provincia, polo que os intereses destes e da Deputación son sempre os mesmos. Esta é unha de tantas mostras da perfección do Sistema e da inventiva ourensá, que reforza a idea da influenza do CEFOU nas engranaxes estatais.

2. Traballadores dos Concellos: elexidos polos anteriores, os cargos son vitalicios aínda que durante séculos se trasmitiron de pais a fillos. A súa escaseza nos últimos anos fixo que se outorgasen por un sistema de mérito que consiste na capacidade do candidato/a de achegar “vontades” á causa. Estas duas primeiras castas son as únicas que teñen asegurada a vida e a continuidade no clan dentro do territorio.

3. Os Outros Funcionarios

a/ Retornados: Hainos capaces de integrarse nas castas superiores, mais tamén hai outros, ovellas negras, que caen na contaminación de ideoloxías extranxeiras por mor do seu periplo polas diferentes administracións estatais.

Distínguense tres grupos de descarriados: sexan Marxistas-Leninistas-Batasunos-relacionados-cos-atentados-do-11-M, sexan Socialistas-Republicanos-Ateos-moi-amigos-de-brutais-dictadores-coma-Fidel-Castro-e-Chávez (tamén coñecidos como pertencentes ao clan opositor dos “pachis quercuicituni”), ou sexan afiliados a outro dos clans rebeldes que non ceden ante o Gran Khan, os “alarici quintaneche”.

Estas afiliacións indebidas representan a única ameaza posíbel para o sistema de castas e é precisamente para paliar a súa influenza polo que se creou no seu día o CEFOU. Ao comezo, esta organización naceu como unha inocente madrasa na que entrenar aos futuros membros das castas superiores, ofrecéndolles a posibilidade de ter descendencia no territorio, un privilexio reservado só para os elexidos, pero que co tempo se convertirá nunha peza fundamental do Sistema.

b/ “Estranxeiros”: estes últimos, influenciados por estrañas ideas foráneas como “Democracia” “Liberdade” “Igualdade” ou “Socialismo”, descoñecen os costumes ascentrais e a lei da sangue, polo que nunca se poden adaptar ao Sistema e andan desorientados en grupos erráticos polos chamados bares de rock’n’roll. En troques, máis fortuna teñen os procedentes das terras casteláns e das diferentes congregacións educativas relixiosas, gozando de gran prestixio e aceptación no Sistema, inspirando coas súas ideas ao Gran Líder e a parte dos seus acólitos, chamados “birretes”.

Os demais habitantes da Provincia caracterízanse por NON ser Funcionarios Locais. Artéllanse en diversos e complexos grupos que teñen todos eles en común NON ter dereito a paticipar na toma de decisións e NON ter dereito a vivir no territorio durante toda a súa vida. Obrigados a emigrar, algúns voltan e outros non. Iso si, teñen dereito ás súas propiedades (podes non ter traballo, pero de comunismo, nada)

Escoito ruídos, remexer entre papeis, mellor será que deixe de escribir, que non respire, non sexa que me vaian atopar. Quizais o vindeiro sábado poida volver refuxiarme arredado das ameazas. Restan aínda moitas confidencias por facer.

CONTINUARÁ…