Dentro da liña de compromiso social do Galpón de Breogán, e coa esperanza de que a Nova Xunta utilice estes coñecementos para o rexurdir dos “Galiñecos”, comenzamos hoxe cunha análise dos novos conselleiros, eses valentes que aceptan facerse coas riendas dunha Galicia arruinada e devastada polas hordas cocainómanas de Touriño e o infantilismo irresponsable das políticas de Quintana.
O quintanismo nunca soubo abrirse ás capas da sociedade axeitadas
O primeiro valente en ser coñecido é o de Industria, Javier Guerra, un home cun currículum empresarial máis longo que o político. De Camper a Nike ata o Concello de Vigo e logo o estrelato do Hórreo. Di de si mesmo que “sé hacer muchas de las cosas que hago simplemente porque ya las he hecho antes“, o que deixa ben ás claras que a súa filosofía é totalmente feijista: “fago o que fago porque non sei facer outra cousa”. A esto lle chaman ser un técnico.
E, ¿qué o que sabe facer Guerra?. Pois basicamente mercarlle a un hippy o deseño dunha camiseta e meter cartos para vendela ós surfistas. Logo montas a facturación e distribución en Portugal e lle chamas “producto galego” ó que salga de ahí. E xa montado, convences ós chinos para que terminen de traballar. Ésta é a industria galega do futuro.
En calquera caso, non imos minusvalorar os moitos méritos persoais de don Javier. O seu progresismo lévalle a non utilizala nunca a garabata máis que en actos onde sexa imprescindible e o seu gusto en vestir lévalle a terse codeado con outros famosos usuarios dos bronceadores máis revolucionarios tal e como mostran as imaxes. A tan ansiada modernidade liberal chega a Galiza da súa man. Acabaron os tópicos da vaca. Nin nomes femininos para elas nin moda galega de Caramelo. Galiza é universal, así que os seus impostos que os cobre Obama.
Javier Guerra é galego, pero tan sexy como calquera
Galpón de Breogán 
