BUSCAMOS GALPONEIROS !

O Lord Protector do GdeB

No pasado 2008 o Galpón de Breogán, froito da rabia producida polo secuestro dos Galenecos a 5 talentos anónimos, tomou un novo rumbo de decadencia continua, levada acabo por unha das mentes perturbadas e simples, da nosa querida patria. A vergoña producida polos resultados desta decisión, levou a varios dos seus membros a agocharse en Sudamérica e Lienchestein na actualidade.

Única foto coñecida dos 5 galponeiros, eo Lord protector.

Nembargantes esta era unha apreciación particular, producida polos vapores etílicos da cervexa de importación, que impide unha correcta conexión telúrica co espírito da nosa terra. O voltar o uso do viño galego como principal inspiración (Publicidade), dinme de conta que a situación non era tan grave, e así puxen a continuidade deste case exclusivo reducto de crítica humorística, social e da clase política dirixista, localista e oligárquica que temos, a decisión dos seus sabios seguidores.

Agora tras atopar novas mentes escaralladas polas tertulias máis exclusivas de Galicia, o “Galpón” neste 2009 iniciará unha nova etapa. Pra elo non nos conformamos co que temos, e abrimos este blog a xente que queira participar, ou os que o leades difundideo ! Posto que a idea coa que naceu, sería ser a corrupta conciencia de tódolos recunchos posibles do país:

MANDADE OS VOSOS TEXTOS OU CONTACTADE EN: galpondebreogan@gmail.com. SEREDES OS NOVOS GALPONEIROS !

Debe seguir adiante o Galpón de Breogán ?

O Comité de crise

  

   Fartos de non superán a Baltarín no “ranking” do “blogbuzz” galego (Fixémolo varias veces, pero hai que escribir moito ou escribir sobre o tal Ugío), e tendo en conta as novas opcións que nos propón o editor. Decidimos someter a vontade popular, a continuidade deste humilde diario irreverente, do país dun millón de vacas, graciñas :

 

ESPAÑA REMATOU CO GALPÓN DE BREOGÁN

Comité de saúde pública do GdeB

 

Queridos seguidores e amigos, na pasada Eurocopa de Austria-Suiza o Galpón de Breogán pasou o intre máis crítico da súa historia: O día 29 de Xuño de 2008, só tivemos 11 entradas ! Ante esta clara mostra de derrota das nosas ideas nihilistas, separatistas e algo subnormais que tratamos difundir dende aquí (como recolle esta célebre enquisa sobor do GdeB).

Só nos queda retirarnos a tempo. Non sin antes ameazando os inquilinos da Rúa do Hórreo coa nosa volta despois do verán, tendo as eleccións autonómicas máis preto, e deixándovos cunha mensaxe de esperanza nestos tempos de cris… Dun verdadeiro artista e humorista falando de política, (nunca está de máis voltar a escoitar os que saben) non coma os que pasaron por aquí:

BALTARÍN NON ESCRIBE NO GALPÓN DE BREOGÁN

O Comité de saúde pública do GdeB

 

Xose Manuel Baltar Blanco, máis coñecido como “Baltarín” ven de saltar os terreos da columna periodística da man de “A nosa terra”,  ( que non !… que xa non só escriben vellos comunistas e “upegallos”), unha nova faceta para o fillo do home do renacemento, todo un home feito a sí mesmo, que comparte agora con todos nos as súas ideas e propostas máis alá do seu famoso “blog”…aiii ! Que redondiño, que moreniño ea vez que cores, frito ou asado ten que estar boísimo !

A cuestión polémica está no seu derradeiro artigo, no que non sabemos si Baltar “junior” comparte ideas co Galpón de Breogán, ou si trataríase de un de tantos fans que imita os seus ídolos; co que o seu Comité de saúde pública se ve obligado a intervir, debido os correos que recibimos nos que dan por feito que Baltar Blanco, é o famoso sexto compoñente do Galpón, vexamos agora as coincidencias (que son só eso !) cos derradeiros “post” do Galpón:

CONDE ROA PIDE PERDÓN AO GALPÓN DE BREOGÁN

Acaba de chegar ao Galpón unha carta de Gerardo Conde Roa. Coñecidos son os piques que nos últimos tempos vimos mantendo os galponeiros con Gerardo, pero chegou a hora do perdón, porque como di Gerardo, “pedir perdón no envilece”. Gerardo comeza así a súa misiva:

“Entiendo -y como es obvio todo es opinable- que, pedir perdón no envilece, antes al contrario ennoblece al que lo hace y a aquél hacia quien va dirigida la petición de perdón, si la acepta, como creo que así debería ser. Todos, yo el primero, hemos de pedir perdón en nuestras vidas constantemente por hechos u omisiones que no deberíamos haber realizado y que generan perjuicios a terceros inocentes.

Y como creo que lo mejor es predicar con el ejemplo, creo que yo debo pedir públicamente perdón a muchas personas que me conocen -empezando por mi propia familia- por mi comportamiento en los últimos tiempos. Muchas personas de buena fe, estoy seguro, que se han quedado profundamente sorprendidas -o escandalizadas- por mi separación matrimonial. Soy una persona católica que ha procurado vivir toda su vida de acuerdo con una forma cristiana de pensamiento y obrar en consecuencia. Últimamente no ha sido así, y eso creo que ha suscitado graves interrogantes e incertidumbres en personas que me conocen o que, al menos, saben quien soy.

A todos ellos, desde lo mas profundo de mi corazón, os pido perdón y lo hago públicamente porque si pública ha sido la ofensa, pública ha de ser la reparación. No se lo que pasará en un futuro pero espero que ésta petición de perdón sirva para recuperar en algunos de vosotros no digo ya vuestro aprecio por mí, sino que sirva para que si pensáis como yo, que vuestra forma de vida no sufra incertidumbres y dudas“.

RESPOSTA DO GALPON

Estimado Gerardo:

Non sei que dirán o resto dos teus amigos, pero aos Galponeiros as túas palabras emocionáronnos. Como ben sabes, a túa separación matrimonial entristeceunos profundamente. Xa coñeces a nosa férrea moralidade cristiá. Por suposto, tes todo o noso aprecio, non só recuperado, senón redobrado. E agora, grazas á túa carta, a nosa forma de vida non sufrirá xa máis incertidumes ou dúbidas.

Unha aperta,

Os Galponeiros

GdB, coa liberdade de expresión en Turquía

Onte, mentres tramábamos os nosos habituais plans de dominio mundial neste Galpón de Breogán (GdB), recibimos a noticia de que un portal turco realizara un ataque masivo a wordpress, o servidor que tan xentil e gratuitamente alberga os nosos textos megalomaníacos. Vimos o noso querido blog clonado vilmente e de inmediato, levantamos barricadas e preparámonos para recibir ós escuadróns da morte do Intituto Torre de Hércules e o Club de Leones Marineda. Logo de dúas horas parapetados tras un sofá, descubrimos que os turcos non eran de Riazor, senón de Turquía.

Iso cambia o conto. Contactamos con eles e enterámonos de que que os nosos amigos euroislámicos teñen censuradiño o wordpress polo goberno do país, e que os pobres so fixeron o que fixeron porque estaban ansiosos de leer sobre o CEFOU, Antón Losada, Ugío Caamanho, Gerardo Conde Roa e todas esas cosas tan interesantes que publicamos aquí, e a forma máis doada que atoparon de facelo foi duplicar o servidor enteiro. A grandes males, grandes remedios. ¿Ou hai alguén que non faría o mesmo se mañá ós socialistas lles da por prohibir o wordpress porque atopan un blog no que se meten cos Borbóns? Nós comezariamos a hackear coma tolos… se souberamos hackear.

Tamén nos informan de que un 0,7% do que gañen cos clicks no AdSense destinarano á causa do pobo kurdo. No GdB apoiamos a causa do pobo kurdo. No GdB apoiamos a liberdade de expresión en Turquía e, despois de Viriato e Medulio fosen ver Live free or die hard, tamén apoiamos ós hackers. Polo tanto, os tipos destes de wordprexy teñen todo o noso cariño e comprensión.

Iso si, como veña alguén a borrarnos o arquivo, enterarémonos de onde vive e poñerémoslle a entrevista de Ana María Ríos en Salsa Rosa unha e outra vez, en bucle, ata que dos seus poros broten ostras de Arcade. Avisados estades.

Galpón de Breogán, secuestrado

A Fiscalía de Ourense e a Oficina do Valedor do Pobo ordenaron esta tarde o secuestro do sitio web coñecido como Galpón de Breogán (GdB) e a entrega inmediata dos moldes que se empregan para imprimilo. Os cinco presuntos autores de dita web están acusados de incontables delictos de difamanción, inxurias, escarnio e maldicir, así como de repetidas violacións dos sagrados símbolos da Comunidade Autónoma, e foron detidos con violencia necesaria por axentes da Garda Civil.

A partir de agora esta páxina queda baixo o control da Unidade de Delictos Ecolóxicos e Tecnolóxicos da Policía Autonómica, que rexistrará as IP’s de todos os visitantes. As Forzas e Corpos de Seguridade do Estado reservanse o dereito a torturalos nos vindeiros días para obter información.

Por canles extraoficiais, os cinco autores do GdB negan que este suceso estea relacionado  conque sexa o mes de agosto, non haxa ninguén en internet e teñan gana de marchar de vacacións.

Galpón de Breogán pide o boicote para Galpón de Breogán

Por Breogán Salceda

 

O contubernio megalomaníaco Galpón de Breogán non cabe no seu asombro dende que descubriu que no deturpado ranking de blogues de Blogaliza o portal onde damos renda solta á nosa demencia ocupa un lugar superior á web Si home si. Escrita polo celebre, e non por iso mal profesional, Xosé Manuel Pereiro (no vídeo tocando a guitarra), xornalista que colabora coa Opinión de Ah! Coruña e El País Si home si sempre foi fonte de inspiración, éxtase e deleitación dos membros de Galpón. En non poucas ocasións nos reunimos ao redor dun lumeiro, un carneiro espeto e ouveamos mentres parafreasabamos a sá retranca e clarividencia de sensei Pereiro.

 

Ocupar o posto 27, 5 por riba desta mentre preclara (e que conste que o dicimos sen ironía), é a para nós a peor das manifestacións do Complexo de Edipo. Algo así como matar ao noso pai espiritual. Tal inxustiza ríllanos por dentro, sendo nun país civilizado unha acción sanguenta e cruel a única resposta honorable. Mentres agardamos a que o advenimento da Nazón Celta nos civilice solicitamos o boicot a Galpón de Breogán. Borrade todas as ligazóns a este portal e substituídeas por referencias a Si home si.

 

Por se non vos parecen razóns suficientes. Galpón, que fai apoloxía do xenocidio, o autoodio, o terrorismo, o mal, e os nacionalismos galegos e españois nunha liña pacífico-belicista, tamén ten a ousadía de superar nesta lista a outras webs de referencia como o bravo Suso Lista, percebeiro do Roncudo (posto 28), a web mística de onde os xornais galegos obteñen (copian) as súas receitas de cociña (Galicia Gastronómica posto 29), o blogue persoal do tío máis chuzado de Galicia (Berto Yáñez 31), o punto de información do colectivo de banda deseñada galega BD Banda (42), un pioneiro como ModestoWeb (47) ou a nobre ONG Gafapasta Cineclube Compostela (48).

 

Se no prazo de tres lúas celtas Si home si non nos supera nesta vergoñenta listaxe procederemos a sacrificar a todos os primoxénitos varóns dos secretarios xerais dos partidos independentes dos concellos de Galicia. E cando acabemos comezaremos cunha campaña de terror e cartas bomba que enviaremos a edificios emblemáticos coma o Pazo do Rei das Tartas de Mondoñedo, os Furanchos de Cangas, a base aérea do Monte Iroite e o chalet de Manuel Cabezas.

Consellería da Blogosfera

Por Frouxeira

O poder ten moitos amigos, e hai que telos a todos contentos. Fan falla moitos altos cargos para que todos leven a súa parte, así que a ninguén lle sorprenda a creación dos “chiringuitos”.

Imaxino cal vai ser o seguinte. Venderano como unha grande idea de Salustiano Mato, de Fernando Blanco, de Touriquín mesmo! Primeiro comezará como outra Dirección Xeral máis, para pasar desapercibida, sen mala prensa, e logo converterase no gran proxecto da vindeira lexislatura. A todos os partidos lles encantará! En 2009 teremos Consellería da Blogosfera!!!

Imaxino que a Xunta abrirá un servidor institucional onde aloxar todo canto novo blog se abra en Galiza. O lema será “un cidadán, un blog”. Logo porán a súa publicidade en banners agresivos, darán subvencións por escribir o teu blog en galego, e inventarán memes que eles mesmos se encargarán de facer circular. No mellor dos casos, daránnos cartos e novos e mellores servizos. No peor, controlarán o que escribimos cunha censura cada vez máis sutil, empregándonos como plataformas para difundir as súas mensaxes políticas.

Imaxino cales serán os candidatos a ocupar o cargo polos distintos partidos. Jose Manuel Baltar non se resistirá cando Alberto Núñez Feijoo lle faga o ofrecemento, como decano dos blogueiros populares. Polos socialistas, José López Orozco aproveitará o cargo para fuxir a fume de carozo do cristo que vai ter en Lugo. Iso, se o Alcalde de Fene llo permite. E polo Bloque… collerán a algún blogueiro famoso e pseudo-independente, que logo se afiliará e entrará directamente na Executiva Nacional, como… non sei… quizais Brétemas ou Todo Nada ou Si Home Si ou Dias Estranhos ou, se continúa por este camiño, quizais Zero Vacas.

Imaxino, imaxino. Vós non?

As súas mmmúsicas!

O galponeiro Frouxeira remítenos a seguinte misiva:

“Queridos amigos. Durante a Semana Santa viñeron á miña casa uns señores do CEFOU e me levaron con eles a un campo de reeducación oculto no macizo central ourensán. Ó comezo non me gustaba nada, pero agora que xa me aprendín a Constitución de memoria, son feliz por primeira vez na miña vida. Por desgraza, non vou poder escribir esta semana, pero non vos preocupedes por min, que estou ben.”

Así as cousas, e con poucas ideas, aproveitamos que alguén nos nominou para o xogo ese en cadea das músicas sexuais para non deixar o día en branco. Non obstante, como nós somos criaturas asexuadas e pudorosas, decidimos que en vez de contar a nosa intimidade, iamos investigar que discos poñen os nosos políticos e famosillos cando lles chega o intre de amar. E estes son os resultados:

Emilio Pérez Touriño: I got the power. Puff Daddy.
Esther Cid Cadavid (señora de Touriño): Nunca te decides (Que si, que no). El símbolo.
Anxo Quintana González: Tu eres lo más lindo de mi vida. Marisol (o mesmo lla canta á súa muller que a Antón Losada).
Alberto Núñez Feijóo: You can’t always get what you want. The Rolling Stones.
Manuel Fraga Iribarne: Daddy Cool. Bonney M.
Dolores Villarino Santiago: Clint Eastwood. Gorillaz.
Alfredo Suárez Canal: Baixo os eucaliptos. Proxecto Mourente.
José Cuiña Crespo: Así, me gusta a mí. Chimo Bayo.
José Luis Baltar Pumar. Papi Chulo. Lorna.
Ánxela Bugallo Rodríguez: Every day I love you less and less. Kaiser Chiefs.
O compañeiro de Ánxela Bugallo (que prefire quedar no anonimato): ¿Y cómo es él?. José Luis Perales.
Xosé Sánchez Bugallo: La vie en rose, na versión longa de Grace Jones.
Javier Losada Azpiazu: Sin ti no soy nada. Amaral.
Xosé Clemente López Orozco: (Abre) La muralla. Ana Belén.
Corina Porro Martínez: I should be so lucky. Kylie Minogue.
Miguel Anxo Fernández Lores: I’m your man. Leonard Cohen.
Francisco Rodríguez Sánchez: Son las cosas del querer. Nin puta idea dos autores.
Jesús Ares, alcalde de Toques: Los lunnis. TVE
Bieito Lobeira Domínguez: I’m too sexy. Right Said Fred.
Óscar Pereiro Sio. Ain’t no mountain high enough. Marvin Gaye & Tammi Terrell.
Ana María Ríos: Simple Irresistible. Robert Palmer.
Ugío Caamanho: Spanish Bombs. The Clash.

Seguramente botaredes xente a faltar, ou se vos ocorren outras cancións mellores para estes. ¡Pois, veña! ¡Comentade!