DÍA DO ORGULLO CORUÑO

Rexencia e familia

 

Despois do pasado fin de semana, día do orgullo “friki”, a cidade da Coruña estase a repor da visita do seu outrora alcalde e arestora embaixador galáctico Paco Vázquez. Ninguén tan “firki” podía deleitarnos coma el nesa sinalada data, creador do festival de banda deseñada e ex-político particular onde os haia.

Pero o embaixador Vázquez, dende fai anos gobernado polo lado escuro, non se conformou con vistar os seus paisanos, se non que tratou de levar unha vez máis o xoven “padowan” Losada o lado escuro da forza. Tras recomendar os cidadans da vila herculina marcar a X da igrexa do IRPF, defendeu a permanencia da simboloxía franquista nas rúas coruñesas, acompañado dos sectores económicos e conservadores da cidade.

A CONFESIÓN DE LOSADA

Por Antón Fraguas

Un comando do GdB tivo acceso a unha confesión manuscrita de Antón Losada, na que relata unha por unha todas as maldades que fixo nestes últimos anos. O texto di así:

“…vencido polos restos da miña conciencia, non podo continuar por este camiño. Fun malo, moi malo, máis do que todo o mundo pensa. Pero é xa hora de me redimir. O primeiro e abandonar o goberno, deixar de asesorar ao bo de Quin, e retirarme ás profundidades de Camboya, como o Coronel Kurtz; o segundo (aquí hai un fragmento ilexible) e por último vou pasar a enumerar todas as cousas malas que fixen neste tempo, ou as que obriguei a facer a outros. En realidade, vou rematar antes se conto as maldades das que non son culpable:

Non teño nada que ver co descenso do Celta
Non lle comín a lingua a ese (foi o gato)
Nunca participei nunha discusión sobre reintegracionismo en Chuza!
En contra dos rumores iniciados en Galpón de Breogán, non son o striper galego que vai entrar de suplente en Gran Hermano
(Xa) non son directivo da SGAE
Nunca levei pantalóns piratas
Non son responsable da versión arriquitaun do himno galego que se cantou no parlamento (eu propoñía unha versión hiphop)
Non posei para a portada censurada de El Jueves
Non teño nada que ver coa desaparición de Madeleine
Non lle metín a Pereiro o virus que lle obrigou a retirarse da Volta
Non retirei a Shin-Chan da TVG
Só matei á metade da abellas de Galicia
Non lle cortei o rabo ao can de San Roque
Nunca lle quitei o asento a unha embarazada no autobús (bueno, unha vez)
Non encarguei un millón de autocolantes e camisolas coa frase “Antón Losada dáche máis, dáche por diante, e dáche por detrás

Iso é todo, o resto si, o resto fun eu“

Filosofía losadiana

por Viriato

Os membros do Galpón de Breogán (GdB) estamos moi afectados polo cesamento de Antón Losada, unha das nosas musas recurrentes (ben, non tanto como Gerardo Conde Roa, pero repetitivo abondo). O noso amor por Losada é tan grande como o desfase orzamentario da Cidade da Cultura.

Por iso, agora que o Gran Antón marcha da Xunta para ser concursante de Gran Hermano (ou taxista en Vigo, non está claro), queremos homenaxealo cunha recompilación das súas frases máis célebres, pílulas da súa particular filosofía de vida ás que os losadianos puros poden acudir buscando inspiración en horas de febleza e dúbida moral.

Sen máis dilación, os Antón Losada’s Greatest Hits:

Debatendo cunha axente da Policía autonómica:
¡Mete ese cartel pola cona!

Aceptando unha das alegres tarefas que lle encargaba Quintana:
¡Está tirado! ¡Iso fagoo coa punta da po…!

Razoando as críticas doutros compañeiros do BNG:
¡Ide todos a tomar polo cu, mamalóns envexosos!

Saudando ós socios de goberno:
¡Así morrades todos, malditos fillos de puta!

Comprobando o traballo dos seus colaboradores:
¡Estou rodeado de subnormais!¡Subnormais profundos!¡O día que eu falte, isto afúndese!

Negociando a axenda informativa dos medios:
Si, claro, claro que podes poñer este titular ¡Pero logo non te extrañes cando aparezan dous portugueses nunha rúa escura e che rompan as pernas!

Revisando o exame dun alumno de Ciencias Políticas:
¡Fora do meu despacho!¡Non me obrigue a disparar!

Aloumiñando á súa muller:
¡Quero o divorcio!¡Puta!

Intimando pola rúa cos seus admiradores:
¡Non me toque! ¿Teño que pedir unha orde xudicial?

Amosando o seu enfado:
¡ARRRRGH! ¡GROAAR! ¡MATAR!

Orando:
¡Me cago en Dioosssss!

Facédevos losadianos. É a mellor forma de liberar o estrés.

Revista de Prensa. Día 1, ano 1 post Losada

 

 

 

 

 

TITULARES DE PRENSA DO DÍA 1, DO ANO 1, DA ERA POST-LOSALIANA.

-La Voz de Galicia:

Losada deixa o bipartito tras louvar a traxectoria empresarial e humana de Santiago Rey

-Faro de Vigo:

Antón Losada marcha da Xunta sen fixar os prazos de chegada do AVE a Vigo e da Variante de Cerdedo

-El Correo Gallego:

O socialismo coruñés de Méndez Romeu provoca a caída de Losada trala súa valente defensa da Cidade da Cultura

-El Ideal Gallego:

Paco Vázquez celebra a saída de Losada e acúsao de fomentar o exterminio do L na cidade

-La Opinión de A Coruña:

Antón Losada tamén obtivo unha participación eólica na serra do Xistral e un piso no Parrote

-Galicia Hoxe:

Losadazo (con foto de A.L. metendo o dedo no nariz)

-La Región:

Baltar ofrécelle a Losada asilo político e non descarta que lidere a reconquista do feudo alaricano

-El Progreso:

Cacharro a Losada: “Non te queixes, que en dous anos é imposible collerlle aprezo ao posto”

-El País:

O Presidente Touriño tumba a Losada logo da loita dos carteis da Vicepresidencia destapada por El País

-ABC Galicia:

Os duques de Lugo, pouco afectados pola purga ao secesionista Losada

-El Mundo:

Cae o número dous de Quintana, o máximo impulsor de levar un himno de paletos ás escolas de paletos

Como pasou o Día da Patria…

… Gerardo Conde Roa:

Convidando aos seus amigos chineses maoístas a unhas copas no Leblón, onde algunha mala alimaña lle escoitou dicir: “Núñez Feijoo é un tigre de papel“. Os maoístas asenten e, educadamente, preguntan: “Cando ides dar o Gran Salto Adiante en Galiza? Canta xente tedes prevista que morra de fame? Enviaredes aos intelectuais ao Courel durante unha década?” Conde Roa sorrí, imaxina, asente. Soña. “Si, si, si…“. Dálle un grolo ao seu cubata e pensa con ollos lúbricos naquela moza de Novas Xeracións…

… Abel Caballero

Canción popular

Un alcalde de Vigo foi gobernar pero non podía gobernar porque ás obras e aos funcionarios non tiña con que pagar. Así pagaba así así, así pagaba así así que eu o vin. (Disque tamén o viron onda o Apóstolo pedindo volver á oposición Señor, isto de gañar dáseme moi mal )

…O CEFOU (Corpo de Elite de Funcionarios de Ourense)

Conversación gravada polos servizos de intelixencia nun polígono de San Cibrao das Viñas. Fala, nun tono exaltado e coa cara maquillada, o Supremo Xefe de Servizo arrodeado de armas e funcionarios vestidos con faldas escocesas.

“Poderán quitarnos os complementos salariais, poderán obrigarnos a traballar, a xustificar a existencia da nosa praza, a ter a cualificación axeitada para o noso posto … pero o que nunca nos quitarán será a praza!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

Nese momento hai un estourido de berros e tiros ao aire. Intelixencia non descarta unha accción militar a grande escala en combinación coa Banda de Gaitas de Ourense.

… Almanzor:
No verán do ano 997, o caudillo andalusí alcumado O Victorioso asediou Santiago de Compostela nunha expedición de castigo ós reinos cristíans. Cara o 25 de xullo (día máis, día menos), asaltou a cidade e roubou as campás da catedral. Logo fixo que esclavos cristiáns cargasen con elas todo o camiño de Compostela a Córdoba, onde quedaron gardadiñas 200 anos ata que Fernando III de Castela, alcumado O Santo, levounas de volta a lombos de esclavos musulmáns.

Almanzor pasou todo o día de onte removéndose na súa tumba e lamentando que, 1010 anos despois, ningúen lembrase a súa fazaña. Se houbese algunha xustiza poética no corazón dos homes, as campás da catedral xa estarían de volta en Córdoba.

E xa de paso, que leven aló sepulcro e que lle fagan alí a ofrenda. Os andaluces están máis acostumado a esas cousas relixiosas e de seguro que lles dá menos repelús. ¡AL-MAN-ZOR! ¡PATRIOTA GALEGO!

…Ana María Ríos

-É aí La Voz de Galicia?
-(…)
-Mira, son Ana María Ríos.
-(…)
-Non, pailán. Esa é Ana María Matute. Eu son a peluquera de Interviú. Lembras?
-(…)
-Que non, carallo!!! Esa é Raquel Mosquera!!! Pásame ao teu xefe, anda. E culturízate, rapaz, faime o favor. Que mal ten feito a ESO a este país. Meu Deus.

(Pasan 5 minutos)

-A ver, son Ana María Ríos. Teño unha proposta que non podedes rexeitar. Aproveitando o novo deseño e o día patriótica, que vos parece unha portadiña, non sei… Eu coa bandeira galega bordeando os meus tersos e galaicos peitos? Ou cunha camiseta axustada tipo Yolanda Castaño?
-(…)
-Unha entrevista breve na edición local de Vigo? Só?
-(…)
-A túa muller deixará de ter suculentos descontos. Eres consciente?
-(…)
-Peor para vós. Cando me volvas ver en Interviú, lamentarás a túa decisión. Ata logo.

Colga. Mentres dá os últimos brochazos ás novas instalacións, queda pensando no difícil e pouco rendible que é facer país cuns medios de información tan politizados. Unha mágoa.

…Antón Losada

Un home con barba falsa e melena frondosa pasea polas instalacións administrativas da Xunta en San Caetano. Nunha primeira ollada parécese a alguén coñecido, pero non é posible porque xa foi detido días antes. Os seus pasos fan eco. San Caetano está deserto un 25 de xullo ás doce de mañá, momento no que o nacionalismo militante ruxe nas rúas de Compostela, e o non militante durme a mona na cama.

De súpeto, o Secretario Xeral e de Relacións Institucionais da Vicepresidencia da Igualdade e do Benestar (nome en clave: SXRIVIB) saca un martelo, espátula, pintura e uns novos carteis indicativos.

-Rash, rash, rash… (son da espátula)
-Pum, pum, pum… (son do martelo)

Ao sair, o alto cargo da Xunta SXRIVIB queda ensimismado vendo a súa obra. Aproveitando a ocasión, déixalle unhas cantas bombas fétidas no despacho de Méndez Romeu, pero tropeza co busto de Sir Paco Vázquez que preside a estancia.

-Auchhh! Me cago en Vicente Risco e no Grupo Prisa, sempre fago igual, recoño!

… Ugío Caamanho:
Así.

O que Antón quere dicir

por Viriato

Santiago de Compostela. Rúa de Viena, 1. Adscripción permanente da Fiscalía.
Antón Losada Trabada, Secretario Xeral da Vicepresidencia para o Lado Escuro da Forza, o home que solta todas as machadas que Quintana non se atreve a dicir, ten unha cita coa xustiza por un quítame dala eses carteis. Antes de decidir cantas décadas de cárcere reclama, o Fiscal Anónimo tómalle declaración ó señor Losada. Porén, debido ás dificultades de comunicación do máis famoso secretario, a Vicepresidencia viuse obrigada a facilitar un intérprete.

Fiscal: Ben, señor Losada, entón ¿Cal é a súa versión dos feitos?
Antón Losada: Grroar. ¡Puto Méndez Romeu! ¡Puto El País! Grrar, groar. ¡Matar!
Anxo Quintana: O que Antón quere dicir, é que houbo un malentendido entre departamentos da Xunta, un pequeno fallo de protocolo, unha minucia…
Fiscal: Pero explíquese, home…
Losada: ¡Fillos de puta! ¡ARRRGGHH! ¡FURIOSO!
Quin: O que Antón quere dicir é que a Consellería de Presidencia decidiu, acertadamente, renovar os carteis das dependencias de San Caetano, que aínda seguían como cando Fraga, pero esqueceuse, equivocadamente, de avisar ós departamentos afectados. Antón entende a necesidade do cambio(¡Galiza precisa cambio!) pero sentiu que se menoscababa a súa autoridade.
Losada: ¡FURIOSOOOOO!
Fiscal: Non berre, por favor. ¿É certo que agrediu ó subdirector xeral de Contratación, Pedro Vila?
Losada: Gñijjjj, ¡Como o vexa o esfolo! ¡Groar!
Quin: O que Antón quere dicir é que tivo un lixeiro desencontro verbal co subdirector xeral Vila, pero a Vicepresidencia xa lle remitíu unha desculpa por escrito.
Fiscal: Hmmm… Hai testemuños de que se enfrontou á Policía Autonómica, que foi mediar no conflito, e que insultou a varios axentes.
Losada: ¡Pola cona, que metan o cartel pola cona!
Quin: O que Antón quere dicir é que iso é falso. El, como cargo público, é absolutamente respectuoso coas forzas e corpos de seguridade. O único que fixo foi poñer en dúbida a necesidade de que a Policía Autonómica, avisada por algún funcionario con exceso de celo, mediase nun asunto tan nimio.
Fiscal: Xa vexo, xa… Unha última cousa ¿Recoñece que raspou e danou os carteis colocados?
Losada: ¡BRAAAGHH! ¡Raspeinos coa punta da PO…!
Quin: … oqueAntónqueredicir é que, lamentablemente, algúns carteis resultaron danados. Pide desculpas por tan lamentable accidente e comprométese a pagalos do seu peto.
Losada: ¡COA PUNTA DA PO…!
Fiscal: …sibuenovale… err. Grazas pola súa colaboración. Comuncareilles a miña decisión en canto a teña tomada.
Losada: Groar
Quin: Antón e máis eu estámoslle moi agradecidos, señor fiscal.

Losada e Quin abandonan a sala. O fiscal despídeos e achégase a parede do fondo, onde aparta unhas cortinas e abre unha porta agachada tras elas. No cuarto escondido está Xosé Luis Méndez Romeu, acariñando a un gato persa.
Fiscal: ¿Vostede que opina, señor conselleiro?
Romeu: ¡BWA-HA-HA! ¡Encántame velos sufrir!
Fiscal: Si, si, pero ¿e a denuncia?
Romeu: Bo, iso é o de menos, o importante é que sufran ¡BWA-HA-HA!
Fiscal: ¿Entón?
Romeu: Impútalle unha falta de desobediencia e listo. Que perdan o tempo, pero que non haxa unha crise de goberno. Non me gustan as crises no meu goberno.
Fiscal: Si, señor.

Viúvas unidas xamais serán vencidas

Por Medulio

Un dos lobbies máis poderosos en Estados Unidos é o xudeu. Na terra de Breogán, existe un lobi xa emerxente entre lápida e lápida, e outro que está a piques de convertirse nunha corrente de poder disposta a todo: as viúvas.

En Galicia son moitas (173.000, aprox.) e queren poder. Adeus á calceta e a Isabel Gemio. Abran paso, porque chega dende as rúas viguesas a máis que impactante Asociación de Mulleres Viúvas Democráticas de Galicia (AMVDG), cun lema aínda máis perigoso que o seu nome: «Hoxe son viúva eu. Mañá podes selo ti»

Dende logo que teñen razón porque calquera se pode equivocar no día a día, e un escape de gas xusto antes da siesta, un poquiño de aguarrás no quinto de Estrella Galicia ou un cable solto na bañeira pode pasar en todas e cada unha das vivendas galegas. Quen durma tranquilo ao lado da súa dona, que o diga ben alto. O resto, tremede, porque a señora Eulogia ou a veciña do sexto ás veces confúndense: pedinlle sal, e deume matarratas.

Para evitar confusións nestas épocas de transexualidade e outras perversións, este colectivo recalca que só admitirán mulleres viúvas. No caso de que algún home sexa viúva, ou que algunha muller sexa viúvo, que saiba que non lle deixarán entrar neste selecto club. Cousas da redudancia, mellor clariño que despois veñen os equívocos.

O primeiro en darse conta do crecente poder deste colectivo foi Abel Caballero, todo un señor -como di o seu apelido- rodeado de señoras sen señor. Estaba na súa salsa. O seu blog informa do contido da reunión:

Abel Caballero pudo conocer de primera mano la situación actual en la que se encuentran las mujeres viudas de Vigo. Además, las asistentes trasladaron sus demandas y preocupaciones por temas diversos. Se habló de la exención de impuestos, dependencia de familiares, desarrollo de I+D+I, el trabajo de los jóvenes, etc.

Queredes carnaza, pero non. Non falaremos da conversa sobre o I+D que mantiveron as viúvas e o candidato. Mellor que fale diso Iker Jiménez ou Antón Losada, por aquelo de do paranormal e dos paranormais.

Pero o requisito impresincidible na admisión é ser democrática. Este obstáculo permitiu que a multitude de viúvas galegas que se manifestan a prol do retorno da momia do Caudillo ao Palacio do Pardo queden excluidas da asociación. Pasa o mesmo coas admiradoras de Durruti e as que admiran a Ricky Martin. Esíxese democracia pura.

Inda así, dende o Galpón facemos un chamamento para que nos expliquen con detalle qué demo significa iso de que as socias han de ser democráticas. ¿Defensoras da democracia, así, como concepto? ¿Defensoras de sistemas democráticos dentro da asociación, para evitar temas como o de Meana? ¿Ou simplemente queren deixar patente a súa cabida dentro da Ley de Partidos??

Día das Letras Castrapas

Polo Parvo de Cela

Ao marxe das estériles polémicas sobre se as galescolas levarán aos párvulos a cambiar os seus mandís de deseño cando medren por traxes de combate para a liberaçom de Galiza ou se os socios dos clubes hípicos de Coruña e Vigo son un colectivo ameazado pola discriminación lingüística hai un flagrante incumprimento dos dereitos humanos no seo do noso país.

A lingua máis falada en Galicia non conta con recoñecemento institucional. Políticos, empresarios, empregadas do fogar de Antón Losada, traficantes de armas de Verín e nós mesmos empregamos o castrapo ante a imposibilidade dos galegofalantes de seguir as regras cambiantes en tempo real das 27 normativas lingüísticas existentes en Galicia e a incapacidade dos castelanfalantes de conxugar os tempos compostos e empregar só cinco vocais. O resultado é a lingua que cohesiona aos galegos, a nación destinada á dominación global. Sen embargo o 100% da poboación é discriminada por si mesma.

É hora de reivindicar a única lingua realmente galega e para iso escollemos o día 10 de maio: día da invasión de Islandia por Reino Unido e unha semana antes das Letras Galegas. Como primeiro homenaxeado propoñemos a Emilio Pérez Touriño. Se vos parece demasiado peloteo tamén valen Barreiro Rivas ou Paco Vázquez.

Esiximos ademais unha serie de medidas urxentes coma a creación dunha Real Academia da Lingua Castrapa formada por políticos, funcionarios da Xunta, presentadores do Telexornal e gafapastas, a creación dunha gramática do bilingüísmo harmónico e o recoñecemento local dun idioma local: El Coruño..

QUE ABURRIDA É A NOSA POLÍTICA

Por Antón Fraguas

Fagan un esforzo, señores políticos. Temos o Parlamento máis aburrido da historia, os políticos máis aburridos da historia, o país máis aburrido do mundo.

Temos as eleccións locais a 5 semanas e aquí non pasa nada. Algún PXOM por alí, varios candidatos que ademais (mira ti que casualidade) son promotores inmobiliarios (xa o dicía aquel cartel electoral de UCD: “Necesitamos alcaldes urbanistas“). Outro tema é o do voto emigrante (a semana que vén métome con iso), agora que con tanto inflar o censo por fin parece que vai ter dereito a voto todo o que comera pulpo algunha vez.

Pero por aquí todo segue igual. Un, que vai por aí inaugurando convenios de igualdade e benestar, o outro que fai declaracións moi bonitas pero baleiras de contido, como croquetas conxeladas, como pan sen sal (mira que definición de Touriño me saiu así, sen querer). E o outro, que de verdade o intenta, de verdade. Mira que traballa o noso Albertiño, pero ¿alguén lembra (bravuconadas á marxe) algo que Núñez Feijoo fixo ou dixo no último ano.

¿De quen é a culpa de que os nosos políticos sexan uns galenecos? ¿Quen non lles deixa falar, cantar, mesmo ser enxeñosos por veces, trabucarse, e ser eles mesmos? Direivos quen: os Directores de Comunicación e Marketing, seres destinados a dirixir aos políticos para que non metan a pata e gañar así uns votiños. E destinados, sobre todo, a facer máis aburrida a nosa política.

Sobre isto teño un par de preguntas. Dado que Quin e Touriño pasan máis tempo con A.Losada e Petene Rivera, ¿que opinan as súas donas? ¿teñen cuarto reservado en Montepío e Allariz? ¿Escríbenlles tamén as súas declaracións de amor marital?

ANTÓN LOSADA DEVORANDO OS SEUS FILLOS

¿Adiviñades a quen se está comendo?