Subvencións e pornografía en Lugo.

O Lord protector do GdeB

A concelleira do grupo municipal do BNG de Lugo, Paz Abraira, o parecer volta a protagonizar un capítulo de loita contra a explotación da muller ea igualdade, ou contra tratar as mulleres coma obxetos, ou os obxetos como mulleres…

O caso e que depois do tema polémico da caravana de Cervantes, onde aseguraba que a visita dunhas mulleres nun autobús, o pequeno concello, era “tratar as mulleres coma gando”. Agora denunciou a subvención dunha empresa luguesa adicada os servizos informáticos e de internet, por parte do Concello, asegurando que ten como actividade “a promoción da prostitución en Lugo“. A coitada empresa que non quere competir coa mafia búlgara, sacou un comunicado aclarando que só adicase, o diseño de páxinas “web” e servizos informáticos.

Vendo o éxito ea claridade desta política, a hora de buscar inxustizas e denuncialas, só nos queda animala a facer unha denuncia que chegue dunha vez a sociedade, e remate así coa verdadeira explotación da muller, que prodúcese con mellor éxito nos clubes de alterne que poblan a nosa terra, e nos xornais mellor subvencionados de toda Galicia. Ou é que Paz non decatouse dos bares luminosos conducindo pola noite, nin das páxinas do medio dos xornais, será porque están en castelán ?

Pero non pasa nada, pra iso xa estamos nós, e grazas o noso coñecemento diario e puntual da actualidade, suxerímoslle a nosa concelleira favorita, que secuestre a Anxo Quintana na Vicepresidencia de Benestar, que adícase os temas estos de familia, muller e xuventude. E reclame a presencia de Ana Rosa Quintana (Por ter unha maior repercusión mediática, e ser o estilo lugués), para liberar o seu líder e que rematen estas verdadeiras inxustizas.

O coitado alcalde friki ourensán

O Cacique do GdeB

O Galpón de Breogán dende o seu sector clásico de “Concellos frikis“, volta a informar do afamafo alcalde popular de Vilamartín de Valdeorras, provincia de Ourense, que fixérase famoso en tempos por este video onde encomiaba a laboura de Anxo Quintana, e criticaba o PP eo PSOE por crear unha suposta polémica sobor da política municipal en varios concellos de Galicia:

Agora o seu grupo de concellales, entre os que está a súa propia filla, deíxano plantado ea deriva nas súas difíciles funcións de goberno por estes tempos en Vilamartín, como podemos ver neste video sen desperdicio:

Pobre home !…Pero tranquilos que Manuel Candal, o noso home, ten xa as ideas claras do porque da súa desgraza e do que fará no futuro. A causa do seu mal no foi caer en desgraza para Baltar nin para o CEFOU neste caso: Chámase Nuñez Feijóo, pero a culpa non é del, é do seu pasado socialista, que parece que lévase no sangue e nunca desaparece; e no futuro apostará por un destos partidos tan afíns a súa ideoloxía, e afíns entreles como son BNG e UPyD.

O conflicto Vigués

O Sociolisto do GdeB

 

Despois do “conflito” (Como diría Pepiño Blanco) vasco, tamén está o do PSOE vigués que é eterno e debe remontarse as orixes romanas da cidade, e agora mesmo confirmaría esa teoría as leas familio- mafiosas que temos entre os “Caballeros”, pra elexir o próximo día 30 o secretario do partido:

Por unha banda está o de sempre Carlos Príncipe, o que fora xa secretario e que nos últimos tempos é a oposición a todo o que queren dende Santiago; logo temos o sobriño de Abel Caballero que vai contra do seu tío, o alcade, que xa sabíamos que non o quería ninguén agás do seu amigo Touri, pero que agora xa sabemos que tampouco a súa propia familia. Entón o candidato que apoia Abel, está apoiado polos amigos de Touri, que en Vigo son os de Lola Villarino…en fin todo clarísimo.

 

OS ADMIRADORES DE ANXO

A pantasma do GdeB

 

Tres alcaldes do PP que con anterioridade, calificaban a Quintana de chantaxista e de estrangulador económico de pequenos concellos. Agora piden disculpas a Quintana pola polémica creada anteriormente, desmarcandose así das críticas que fixeran eles e os outros 8 alcaldes.

Nun pequeno concello desos, máis concretamente en Ourense onde hai tantos coma chalets na comarca do Salnés (Mesmos concellos ca provincia da Coruña, 4 veces menos población). En Vilamartín de Valdeorras (Concello que en 1930 tiña 4190 habitantes, e agora grazas o progreso da provincia 2472 e baixando) o seu alcalde é un dos das desculpas. En tempos sempre traballaba man a man co presidente da súa deputación, como tódolos seus septuaxenarios e agradecidos alcaldes, ao que nunca se aforraba en encomios a súa persoa.

Ata que un día coñeceu un novo amor: Anxo Quintana o que adica neste video os encomios, que antes só se lle adicaban o gran líder diputativo, ou anteriormente a persoaxes preconstitucionais no mesmo galego da época da democracia orgánica. Ademáis de que “apoya a Quintana al límite”, nos di que toda a polémica era “una patraña del PP y del PSOE“…Como ? Trátase dun novo transtorno de bipolaridade, ou temos aquí un caso como o do Concello da Bola ? Como trocaron estos alcaldes, que antes ían casa por casa asegurando que Santán e Beiras eran a mesma persoa.

O CASTRISMO

A Rexencia ( Musiquiña pro texto*)

Os castros segundo a definición de López Cuevillas (1954) son “ recintos fortificados, de forma oval ou circular, provisto dun ou varios muros concéntricos, precedidos xeralmente do seu corresponde foxo , e situados, os máis deles, no cume de outeiros ou montañas”. O castro é polo tanto un espazo defensivo, como testemuña a presenza de muros e foxos pero tamén un lugar de residencia, o primeiro tipo de arquitectura estable de tipo doméstico e non funerario que existiu na historia de Galicia.

Entón o castrismo, non é outra cousa que a forma de vida dos castros, esta forma de vida nada en Galicia se caracteriza polo carácter defensivo e pechado das súas sociedas. Antigamente os castristas se subían o máis alto dun monte e facían uns muros do mellor xeito que podían para dende ahí destruir o inimigo imperialista, pero xa a mediados do século XX viron as posibilidades que podía ter crear as súas sociedades nunha illa, xa que logo os meirandes castros tiñan foxos con auga; e inda máis adiante as que podía dar un urbanismo salvaxe e sen senso, como estructura defensiva contra os de fóra como no caso de Ponteareas que foron do castro os Castro.               

Outra das carácteristicas importante é que se trata de sociedades tribais e guerreiras, gobernadadas por os chamados xefes o líderes que normalmente se escollen entre os máis vellos é expertos.     

                                                                                                        

As súas sufridas señorías

Por Medulio

O Parlamento está de moda, outra vez. A Cámara galega, ese lugar no que están representados todos e cada un dos habitantes da terra nai (incluidos os 26.749 que votaron en branco) volve ser o centro de atención da política autonómica.

Primeiro foron os enfados de dona Lola. Logo, a instalación de paneis solares para que o leite dos cafés das súas señorías alcance unha temperatura óptima a través de enerxía fotovoltaica. Tempo atrás, decidiron subir sensiblemente os seus emolumentos, nunha decisión que fai xustiza ao alto custo de dar palmadas na mesa, ler o xornal no Pleno, dar as costas á tribuna ou berrar cando fala o deputado de outro partido.

Pero non, o Pazo do Hórreo volve ser noticia pola posta en marcha da tan agardada Comisión de investigación sobre as causas do deterioro da Vía do Salnés, esa xuntanza de amigos destinada a coñecer por qué carallo se afundiu a estrada que vai a Sanginés e New-Port (Galpón respecta a toponimia orixinaria) trece anos despois da súa inauguración.

O caso é que, máis alá das conclusións e de Cuíña exercendo de Nazareno, o Salnés-Gate provoca certas dúbidas respecto ao funcionamento do lexislativo galaico. Se a estrada se afundiu en outubro, e os deputados decidiron que a comisión empezase a furrular en decembro, por que a comisión iniciou os seus traballos en xuño??

En rigurosa exclusiva, O Galpón está en condicións de salvarlle o cú ao Parlamento da nosa pátria, dinamitando a falsa e tendenciosa teoría de que as súas señorías viven do conto e traballan pouco tirando a case nada. Sen tapuxos. Ao gran.

Segundo puido saber GdB, os membros da comisión topáronse coas vacacións do Nadal, e á volta, iniciaron o duro traballo de decidir quen ía comparecer na mesma. Tendo en conta que os elixidos foron máis dunha veintena, e que había que decidir a orde de aparición dos mesmos, alá foi o mes de xaneiro.

En febreiro, o traballo consistiu en contactar con cada un dos elixidos. Á metade saíulles o buzón de voz, e aos outros houbo que explicarlles e convencerlles de que dixeran o que dixeran non ían ir a Teixeiro. Pero o entroido e febreiro, que ten poucos días, levaron a cousa ata marzo.

Marzo é un mes moi cargado de actividade parlamentaria. A planificación das vacacións de Semana Santa quítalle tempo aos deputados.

Abril é un mes moi cargado de actividade parlamentaria. Contarlle aos compañeiros de comisión como transcurriron as vacacións de Semana Santa quítalle tempo aos deputados.

En Maio entraron as presas. Eleccións locais por aquí. Cuiña, que di que polas tardes non pode porque ten partida de Tute. Caride imposible, déronlle hora no perruqueiro. E un longo etc…

Pero os deputados botaron contas, e pensaron que en breve chega o verán. E logo veñen as comisións sobre as causas dos incendios, a comisión sobre as causas de que o AVE non pase por Corcubión, e a comisión de investigación sobre a responsabilidade de que U2 non tocase en Galicia no Xacobeo 93.

Aí foi cando a maquinaria parlamentaria púxose ao cen por cen, demostrando o comprosimo e a importancia que lle dan os nosos políticos ao Parlamento.

Gerardo Conde Roa: Conexión Shangai

Polo Parvo de Cela

A moitos, a nós non, sorprendeu o auxe dunha das musas de Galpón de Breogán, Gerardo Conde Roa. Poucos pensaban que cunha campaña tan ridícula se puidese evitar a maioría absoluta de Bugui pero funcionou. Os intentos de explicación sucedéronse (a conservadora poboación de Santiago, a abstención entre a esquerda ante unha victoria segura…) pero sen satisfacer de todo a ninguén.

Despois de que a sede que o Partido Popular de Santiago usou para promover a campaña eleitoral deste avogado fose transformado nun Bazar Oriental rexentado por cidadáns chineses Galpón de Breogán decidiu realizar unha investigación que agora ofrece sorprendentes resultados.

Ao parecer desde hai anos Conde Roa sufriu unha transformación ideolóxica que o levou a rexeitar a súa anterior liña de pensamento (ejem) liberal e abrazar o maoísmo máis estricto. Tanto é así que contamos con probas de que dende hai anos traballa como axente dobre do país oriental para influír en Galiza a favor do país oriental.

Conde Roa pasa longas temporadas ao ano, dille a súa familia e amigos que vai de vacacións ou  a pescar, en duros programas de reeducación nas montañas de China nos que sobresae polo seu fanatismo e rigor. A extravagancia do seu comportamento sería, porén, o resultado de combinar a concepción chinesa da política (que combina comunismo con capitalismo) co culto á personalidade maoísta.  De feito un dos seus compañeiros nos campos de reeducación afirma que a megalomanía do político compostelano lévao a subirse a unha noria ou a bañarse nun río contaminado: “Crese un ser superior, un deus omnipresente”.

De xeito indirecto o goberno chinés afirma que xa non pode controlar ao seu axente. Está desbocado e non saben que facer. A policía local confirmou que ten prohibida a súa entrada aos restaurantes chineses xa que tenta, sen éxito no seu limitado mandarín, comunicarse co persoal ata que se desespera e comeza a tocar a guitarra cunha garavata na cabeza. Se China é o futuro éo tamén Conde Roa?

As persoas máis odiadas da Provincia de Pontevedra

Por Frouxeira

Se fixesemos un concurso…. Quen gañaría?

Quizais Carlos Mouriño, o Presidente do Celta. Ou Hristo Stoichkov, o seu fracasado entrenador. As cabezas visibeis do “proxecto” que envorcou ao equipo celeste na Segunda División da LFP.

O domingo foi un gran día para eles: Milleiros de celtistas canalizando os seus pensamentos máis crueis na súa contra! Dende ese noite, Mouriño e Stoichkov capitalizan unha intensa corrente de xenreira xeneralizada… É que o furnbo é asín…

Pero o descenso do Celta non debería escurecer o outro gran acontecemento que espertou os peores instintos de moitos pontevedreses nesta fin de semana…

A TRAIZÓN DE PONTECESURES!!!

Nada como unha boa exhibición de transfuguismo político para envelenar a constitución dos novos concellos! Máis lle valía a Touriquín ser ubicuo e omnisciente para non levar estes sustos…

205 votos e moita mala sangue abondan para facerse coa alcaldía deste pequeno concello á beira do Ulla. María Isabel Castro Barreiro, a única concelleira de Independentes por Pontecesures, é a súa nova alcaldesa grazas ao apoio de tres concelleiros do PP e dous do PSOE. Un pacto contra natura! Revive o espírito da Porqueira! Un goberno tripartito para enviar ao anterior alcalde directo á oposición, tras oito anos no poder. De nada lle serve aquí ao BNG ser a forza máis votada. Por moito que só ficase a un concelleiro da maioría absoluta, en Pontecesures xa non ten con quen pactar.

Na sesión de investidura o veleno foi por diante. Aló son todos veteranos da vida política local, as liortas veñen de lonxe. O candidato socialista, Luis Sabariz, é un antigo independente que odia visceralmente a Álvarez Angueira, o ex – alcalde nacionalista. Que non se lle poña diante (e menos ao lado). Nada do que digan os grandes pactos de Quintauriño poderá mudar esa relación.

Claro que, supostamente, Sabariz non podía votar polo candidato do PP… Logo, como atopar a combinación gañadora?

A Maribel Castro xa só lle faltaba ser alcaldesa. En 1999 montou o seu propio partido de cabreados a partir dunha escisión do PP. Logo apoiou a Álvarez Angueira, e ao pouco mesmo entrou no goberno facéndose coa carteira máis cobizada: converteuse na flamante concelleira de urbanismo pactando co BNG.

Pero o furnbo é asín. Tres do PP, mais Dous do PSOE, mais os 205 votos que fixeron concelleira a Maribel, e saen as contas para que os Cinco do BNG pasen á oposición. Igual que lle pasou ao Celta o domingo. Gañaron 2-1 en Balaídos fronte ao Getafe, pero os resultados dos demais cadraban para que os vigueses baixasen a Segunda…

Malas combinacións. De quen é a culpa? O único consolo é botarlla a alguén. E logo odialo. Profunda e intensamente. Uns poucos quilómetros máis ao norte, na Provincia da Coruña, a traizón ía no sentido contrario. A partir do sábado “Muros”, “Corcubión” e “Porto do Son” convertéronse en pequenos Waterloo para os socialistas.

A quen se odiará máis nesta semana na Provincia de Pontevedra? Aos directivos e técnicos do Celta ou aos concelleiros do novo goberno de Pontecesures?

Desgrazas dalgúns, fortuna para outros…

Os pactos tras a cortina

por Viriato

A Coruña

Nun garito escuro, unha mesa de póker. Os dous xogadores observan as súas cinco cartas con atención, mentres chuchan candanseu habano.

Quiquiño Tello: Poño seis concelleiros.
Javi Losada: Subo a 11.
Quiquiño:Vexo, e subo unha tenencia de alcaldía.
Javi: Cinco tenencias.
Quiquiño: ¡Cinco!
Javi: Cinco si, escoitaches ben
Quiquiño: ¡Iso non foi o que se pactou en Santiago!
Javi: ¡En Santiago que pacten o queiran! Esa aldea non é a miña capital.
Quiquiño: Pois a min non me arredas. ¡Sete tenencias de alcaldía!
Javi: ¡Arghh! ¡Subo a nove, cago na cona!
Quiquiño: ¡Vexo nove, e engado unha comisión de goberno bipartita!
Javi: ¡Que! ¿Quéresme matar?
Quiquiño: ¿Vas ou non vas?
Javi: ¡Vou, maldita sexa, vou! Trío de reis.
Quiquiño: ¡Merda! Dobres parellas.
Javi: Ben, logo quedo eu coa alcaldía e seis tenencias.
Quiquiño: ¿E non deberiamos pactar algo sobre o uso do galego?
Javi: Non, porque é absolutamente imposible que nos poñamos de acordo niso. Xa montaremos bronca no consistorio cando chegue o momento.

Santiago

Unha bonita casiña con vistas á catedral. Dous entrañables politiquiños, sentados en dúas mecedoras, e cunha manta sobre os xeonllos, ven a tele con placidez.

Xosé Sánchez Bugallo: ¡Ai!
Néstor Rego: ¿Que tes, oh?
Bugui: Catro anos máis xuntos, Néstor. ¿Non é fermoso?
Nestor: Si, e iso que levaches a labazada que ía para ZP.
Bugui: ¡Ai!
Néstor: …
Bugui: …
Néstor: …
Bugui: ¿Ti séguesme querendo?
Néstor: Cala, que non me deixas escoitar a Chuck Norris.

Lugo

O foro romano. Togas, vestais e mármol.

Orozcus Máximus: Logo pactamos
Iosephus Angelus Lajus: Pactemos, veña, non sería a primeira vez.
Orozcus: Espego que sexa a última.
Lajus: Sinceramente, eu tamén.
Orozcus: De todos os xeitos, pacto feito.
Lajus: Para celebralo, vouche contar algo gracioso.
Orozcus: ¿O que?
Lajus: ¿Sabes como se chama o último gladiador que fichou o Azkar?
Orozcus: ¿Como?
Lajus: Máximus Mínimus.
Orozcus: Non lle vexo o chiste.
Lajus: Home, é un nome de broma, como Pijus Magnificus.
Orozcus: Pois un dos meus melloges amigos en Madgid chámase Pijus Magníficus.
Lajus: Pffff, juar, juar.
Orozcus: ¿Acaso paguecete guisible o nome de Pijus Magnificus?
Lajus: JA-JA-JA
Orozcus: ¡Ogdenoche que non guías!

Pontevedra

Un fogar familiar calquera. No dormitorio, o matrimonio prepárase para saír.

Tere Casal: Miguel ¿Que vestido che gusta máis para a investidura?
Miguel Anxo Fernández Lores: Da igual, co gorda que estás, todos che quedan igual de horribles.
Tere: ¡Ei! Se estas cabreado porque non sacaches maioría absoluta, págao con Telmo, non comigo.
Lores: ¡Cala parva de merda! ¡Non te aguanto!
Tere: ¡Nin eu tampouco a ti! ¡Maleducado! ¡Fantasma! Se non fose porque temos a custodia do concello xa hai tempo que te deixara tirado!
Lores: ¡Malaputa!
Tere: ¡Calzonazos!
Lores: ¡Foca!
Tere: ¡Populista!
Lores: ¡Filla de ….! Ei, cala, que veñen os da prensa.
Xornalista: ¿Unhas palabras para a posteridade?
Lores: ¡Querémonos moito!
Tere: ¡E gobernaremos en paridade!
Lores: *polo baixo* Xa falaremos, xa falaremos.

Vigo

Noite chuviosa no porto. Dúas figuras con gabardina fítanse con disimulo.

Abel Caballero: O paxaro chegou ó niño…
Santi Domínguez: … e subíu o prezo das ostras do Berbés.
Abel: ¿Traes o material, Raposa Fértil?
Santi: Traio tal, Xabarín Fuxidío.
Abel: Déixame ver.
Santi:Aquí tes, o xenuíno texto do pacto de goberno.
Abel: Chitón, Raposa Fértil, non reveles a natureza do trato, que hai ouvidos en todas partes.
Santi:Perdón, perdón.
Abel: Ben, ben, vexo que non pon nada do PXOM.
Santi:¡Como para poñelo!
Abel: Logo, asino.
Santi: Pono aí ben clariño, que non sei se fiarme.
Abel: Podes estar tranquilo, Raposa Fértil. Eu non son Ventur…
Santi: … ¡NIN NOMEALO! ¡A ese nin nomealo!
Abel: Perdón… pero xa sabes o que quero dicir. Non vai volver pasar o mesmo.
Santi: Non, nin de coña.
Abel: ¿Non?
Santi: …
Abel: …

Ferrol

A Praza de España, sen Cabalo. Un agradable solpor de verán. Dous namorados pasean ben xuntiños.

Vicente Irisarri: Yolanda ¿Queres pactar comigo?
Yolanda Díaz: Si, Vicente, ¡Si, quero!
Vicente: ¡Oh! ¡Fasme o home máis feliz do mundo!
Yoli: ¿E xa está, non temos que acordar máis nada?
Vicente: ¿De que? ¿Podemos arreglar Navantia?
Yoli: mmm… non.
Vicente: ¿Reganosa?
Yoli: Non.
Vicente: ¿A contaminación da ría?
Yoli: Non creo…
Vicente: ¿O pésimo estado urbanístico da cidade?
Yoli: Temo que non moito…
Vicente: Logo, querida, dá igual o que fagamos, que en catro anos bótannos fóra outra vez. Desfrutemos do noso tempo xuntos.
Yoli: Pois mira, tes razón. Crin eu que isto ía ser máis difícil.

Ourense

A casa do concello, emotivo momento de entrega do Bastón de Poder Alcáldico. Preside o acto Xosé Luis Baltar, Home do Renacemento.

Xosé Luis Baltar: E polo poder que me concede a Mesa da Idade, ante Deus e ante os homes, nomeo alcalde a Enrique Nóvoa.
Francisco Rodríguez (Alcalde): Non creo…
Baltar: ¡Ai, perdón! Un lapsus…
FRA: Si, si, lapsus, claro.
Baltar: ¿Por onde ía?
FRA: … nomeo alcalde a…
Baltar: … a Francisco Rodríguez, aings…
FRA: ¿E que máis?
Baltar: E fágolle entrega do Bastón de Poder Alcáldico.
FRA: É unha honra…
O novo alcalde socialista agarra o cetro municipal e tira del, pero o presidente da Deputación négase a soltalo, distraídamente.
Baltar: …
FRA: … er …
Baltar: ¿Si?
FRA: Se non me das o bastón, non rematamos.
Baltar: Ah, ¿pero queres quedarcho?
FRA: Home, pois si.
Baltar: E que me doe moito despedirme del. Cabezas mo prestou na última investidura e dende entón tíñao gardado no despacho. Para min é coma un fillo.
FRA: Xa, pero os fillos medran e marchan da casa…
Baltar: ¿Coidaralo ben?
FRA: O mellor que saiba e que me deixen.
Baltar: Aings… Que Deus nos colla confesados.

Alcoholismo

-Ola chámome Emilio e son alcohólico.

–Ola Emilio!

-Aínda que sempre fun un tipo gris e aburrido nunca abusei do alcohol coa intención de resultar un chisco menos insípido. E iso que o meu traballo consiste, basicamente, en realizar funcións de animador sociocultural acudindo a diversos actos sociais. Aí xa se sabe corre ao viño… Pero a miña sosez sempre me mantivo apartado do sórdido pozo do alcoholismo.

Sen embargo recentemente tiven problemas cun socio. Mentímonos tanto e dicimos unha cantidade tal de tonterías no día a día que chegou o momento de negociar o pacto local e claro, a comunicación era nula. Así que o meu socio vai e di “Oes eu tiven un bar e sei ben o que fai falla para falar con soltura”. Dito isto comezou a pedir botellas e botellas de viño que ían minguando a medida que decidíamos o futuro de A Coruña, Lugo, Pontevedra… Máis ou menos a copa por concello. E son uns 150 polo que xa vos imaxinades.

Tal como íamos xa pasamos de discutir sobre a Deputación da Coruña ( quedaba como estaba total!) e cando tocou a Deputación de Lugo íamos como preas. Empezamos a dicir que para que facía falla tanta deputación, que non era máis que un comedeiro de cartos e que había que limitar o seu uso.

Cando levantamos a cabeza vimos que o camareiro era Cacharro Pardo. “Cona, que fas aquí?”. E respondeunos: “Dáme a impresión de que vou ter que buscar un novo traballo”.

E vai o moi desgraciado e non só non se pon a buscar traballo, fastidiando as estatísticas de Richi Varela, senón que vai e o conta. Non é isto o que máis me preocupa seón a sensación de que vou ter que estar baixo os efectos do alcohol para aceptar certas imaxes que arrastra este pacto local.