AS TRES IDEAS DE FEIJÓO

O centrista do GdeB

 

O xefe dos populares galegos foi a Madrid, chamado por o seu único e verdadeiro líder: Mariano Rajoy. Subiu o pulpito reclamado pola súa voz clara e forte, e alí veu o puro que ardía e non se consumía, e amosoulle as 3 ideas polas que haberá que votar o PP, para salvar a Galicia/za do Bipartito, que deseguido mostrou a un auditorio composto de periodistas, empresarios e políticos.

A emoción enchía o bipartito, tras coñecer a nova.

A NOVA CANCIÓN DE CENTRO

O Comité de saúde pública do GdeB

 

O Partido popular ven de celebrar o seu Congreso nacional en Valencia, eo noso representante local traenos a “boa nova centrista”, por aquelo de que o populares europeos deixaron de ser demócratas cristianos a ser demócratas de centro, pasando a ser o “centro” o novo concepto filosófico político que define o partido (…o centro de que ? Se así se cargan os lados). E todo a pesar dos puñais, as desercións dos últimos tempos, e oposición do sanedrín periodístico madrileño; consagrando a Rajoy como a indiscutible estrela da metafísica centrista.

Núñez Feijóo: “excelente boa nova para os cidadáns, nun tempo de malas noticias e un contexto de crise económica”.

Tamén o congreso permitiu reforzar a democracia interna, e permitir os militantes galegos decidir o presente eo futuro do partido. Que menos ! Tendo o PP en Galicia 100.000 militantes (PSOE=10.000,BNG=8.000), que son unhas cantas lexións e non sei cantos cohortes, pero que pasa ? Antes non eran decisivos 100.000 militantes, dos 750.000 totais ? Co que quedamos tranquilos con que o partido con máis galegos, estea gobernado con Fraga de ideólogo renovando o partido coas súas mozas ideas, e Mariano Rajoy de presidente.

A CRISE DO PP

A Pantasma do GdeB

 

Neste video dunha festa karaoke dos populares anterior as eleccións xerais, xa víamos un Mariano Rajoy desmellorado recibindo as duras críticas de Mayor Oreja, Elorriaga e María San Gil. Coido que é importante lembralo, pra entender os sucesos que están a acontecer arestora, o noso político galego máis popular en Xxpaña e en parte do extranxeiro:

QUE ESTÁ A CABILAR FEIJÓO ?

Non foi Toñito de Poi

 

…Serán os seus impresionantes resultados en Galiza, nas pasadas xerais ? Terá que ver coa saída de armario de Rajoy, ea súa nova banda de desgarabatados socialdemócratas ?

 

Un xesto por Xxxpaña

Por Frouxeira

12 de Outubro. Día feirado, comezo de ponte, Festa do Pilar, Festa da Hispanidade. Para algúns, festa nacional, para outros, festa, esmorga, chea. Así resolvemos neste país as festas. Que sería do día de patrón sen o seu churrasco, o seu bon pulpo, unha botella tras doutra e os efectos colaterais consecuentes!

Difícil situación para a rede social do Partido Popular. Tiñan un encargo que cumprir, por mandato imperativo do seu líder, e moitos deles o que querían era estar de chea, quer pola noite, quer polo día. Tocoulles logo aplicar unha solución de compromiso. Facer un xesto por Xxxpaña, si, pero sempre sen esquecer un xesto por si mesmos. Así que, en todo caso, saíron de festa, votantes, simpatizantes, militantes, todos, os máis novos de chea, os paisanos de papallocada, e nalgún punto da súa celebración, normalemente cara o remate, todos tiveron que facer ese xesto íntimo, telúrico, entregado por Xxxpaña.

Situación prototípica (versión nocturna, versión compostelana): simpatizante vai a macrobotellón a noite do 11 de outubro, empréase, desbarra, divírtese, fai rede social, e nalgún intre da noite sen fin recúa para a casa. Durme o que pode. Esperta. A unidade do seu corpo e mente revélanlle que é o que ten que facer nada máis estrear ese 12 de outubro, a festa nacional. Vai ao retrete. Sinte escorregar cara a terra patria a herdanza da súa noite. Pensa, “Por Xxxpaña!!!”. Enféitase como pode e acode rápido á súa cita. Praza do Obradoiro, mediodía. Sinte con tanta intensidade a o seu amor patrio como a resaca no seu estómago enlamado. Fica nunha esquina e observa ao lonxe a guerra de bandeiras.

Ben si, un xesto por Xxxpaña, claro, e aínda teño logo que ir á aldea á comida de patrón, uf, o estómago, uf, Xxxpaña, si, ben, total, non hai moita xente, xa hai dabondo para darlles unha malleira a eses terroristas independentistas, en fin, eu xa cumprín, xa viñen ate eiquí, case que marcho durmir un cacho máis, Xxxpaña, Xxxpaña, ra, ra, ra…

UNHA LETRA PARA O HIMNO

Andan a SGAE e o COE buscando unha letra para o himno español, máis coñecido como “chinda, chinda”. Tamén Rajoy métese no tema (¿é que non sabe falar doutra cousa que sobre nacións?), reclamando que na letra se fale de “España” e da “Monarquía”. En serio, meu avó sempre me dicía que hai algunhas décadas había unha versión moi estendida do himno, que dicía algo así como “chinda, chinda, as cachas de Dorinda postas a cocer, que ben han de saber”. Parece que Dorinda era unha actriz moi desexada.

Eu vou facer unha serie de propostas. En primeiro lugar o compositor da letra. Na miña opinión o himno ten que ser realizado pola responsable da mellor canción do ano: “Los micrófonos“, de Tata Golosa. Ou por Melendi. Pero seguramente a persoa máis indicada para facer a letra é Ramoncín, para que todo quede en casa (sa SGAE). Probade a cantala coa música do himno:
“Litros de alcohol
corren por mis veeeenas,
mujer
No tengo problemas de amor
Lo que me pasa
es que es que estoy
loco por privar
loco por privar”