A conexión Tojeiro

por Viriato

Roberto Tojeiro (sic.) Rodríguez é un dos empresarios galegos de éxito que non son Amancio Ortega. Natural d’As Pontes (ou Puentes de García Rodríguez, como el prefire dicir), é presidente de Gallega Distribuidora S.A. (Gadisa) e promotor da Regasificadora do Noroeste (Reganosa), unha fermosísima planta de gas sitúada en Mugardos, con capital de Endesa e Fenosa, pero que agora mesmo non se sabe ben de quen é ata que en Madrid e Bruxelas rematen de decidir sobre a OPA do diaño. Tojeiro tamén ten a man metida noutras empresas menores, como Forestal del Atlántico S.A., Tojeiro Transportes S.A.(Totransa), Caleras de Moeche S.A. (Camosa), Unión de Empresas Madereras S.A. (Unemsa), Industrias del Tablero S.A. (Intasa), Galparquet S.A. e Servicios Polígono.

Roberto Tojeiro é o que se di un home respectable, un self-made man do país, que colecciona sociedades anónimas como outros chisqueiros exóticos. E o mellor de todo, pese a levar no negocio dende que Isaac Díaz Pardo estaba en forma para corren unha maratón, nunca se fixo famoso e nunca foi acusado de corrupto. É probable que Tojeiro teña os seus pufos alá e acolá, como a maioría dos empresarios. Ou tal vez non. O caso é que fixo súa a máxima de que a muller do César non ten porque ser honrada, só ten que parecelo e converteu a discreción e o sixilo na súa forma de actuar. Poderíamos aventurarnos a afirmar que o case anonimato é un dos piares do seu éxito.

Non obstante, o apelido Tojeiro é famoso grazas a outro home moito máis humilde, aquel que a mediados dos noventa apareceu no programa Código Cero de TVE neste vídeo. Si, é José Tojeiro Díaz, un paisano de Cariño que pasou á historia por frases como “mecharon drogha en el Cola-Cao, que ya noté que durmiera muchas horas” o “eran prestiputas que buscaban domicilios para practicar la presbitación, pero no por presbitación, sino por robar”. Un friki do máis clásico, ó que mesmo os Def con dos lle adicaron unha canción.

Non obstante, no seu caso hai algo sospeitoso. Outros frikis como Cañita Brava ou Pozí tiveron unha presenza prolongada nos medios antes de esgotarse e desaparecer, pero Tojeiro non. Só tivo unha aparición pública. Nunca o chamaron para outro programa. Nunca o entrevistaron en ningures. Nunca leu o pregón das festas de Cariño. Outro Tojeir perdido no anonimato. ¿Coincidencia? Ben, hai quen di que porque é irman de Roberto Tojeiro, e o amo dos Gadis intercedeu para protexer a súa intimidade familiar. Boa historia, pero obvian que o seu segundo apelido non coincide e que Tojeiro é unha das onomásticas máis comúns na zona de Ferrolterra.

Hai outras versións. Nos escuros bares da zona de Ortigueira coméntase que o señor de Reganosa non quixo que o seu nome familiar quedase asociado a un fulano deste calibre e fixo desaparecer o pobre José. Dependendo de quen conte a historia, emparedouno detrás da pantalla dos cines do Haley de Viveiro, encerrouno vivo nun tanque de regasificación,ou pagoulle unha operación de cambio de rostro e contratouno como dependiente nun San Luis.

Non obstante, en Galpón de Breogán temos a nosa propia teoría paranoíca (encántanos as teorías paranoícas, que lle imos facer), digna do mesmo Iker Jiménez. Tojeiro, o dos Gadis e Tojeiro, o do Cola-Cao, son a mesma persona, Eros e Tánatos dun mesmo individuo. O magnate d’As Pontes empregou os seus cartos para manufacturar unha apócema que lle permite converterse nun pailán calquera durante un certo período de tempo. Así pode vivir como un home do pobo, dar renda solta ós seus baixos instintos, e manter a aura de respectabilidade baixo a que dirixe o seu emporio.

Soa raro, si, pero atopamos probas irrefutables. Un, ninguén os viu nunca xuntos. Dous, o segundo nome de Roberto Tojeiro é José. E xa son máis das que teñen os que se empeñan en implicar a ETA no 11-M.