O maior perigo para os obreiros

por Viriato 

Exercicio de redacción
Cursiño de prevención de riscos laborais
Consellería de Traballo

Analizar e razoar cal é nestes momentos a obra máis perigosa das que se realizan en Galicia. Escoller entre:

O AVE en Ourense, tamén chamádo ‘A Madrid hai que chegar rápido’

ou

O porto exterior da Coruña, tamén chamado ‘Pacopuerto’

A continuación, xustificar o por qué dos accidentes que se producen aló cada catro días.
Valorarase o uso de argumentos como:

– “A culpa é dos obreiros, que non poñen o casco nin de coña”
– “A culpa é dos obreiros, que van escoitando o mp3 mentres conducen a retroescavadora”
– “Sempre xurden imprevistos”
– “O risco é inherente o traballo”
– “Dios aprieta pero no ahora”
– “Timeo danaos et dona ferentes”
– outros similares

O mundo segundo Richi Varela

Di o consellerísimo de Traballo, Richi Varela, que non pasa nada porque os mozos emigren desta Galicia, cada día máis linda e máis linda, cada día mellor e mellor. Total o 57% dos que marchan son tipos sen capacitación, nin elegancia, nin glamour, e aquí non os queremos para nada. Tal que así:

Funcionario: ¡Bua! O nivel experto en 205 segundos… Son o puto amo.
Cidadán A: ¿Buscaminas? Eu na casa téñoo en 183…
Funcionario: *en ton agre* ¿Pódese saber que se lle ofrece?
Cidadán A: Pois quería anotarme no paro…
Funcionario: Si, claro. E escarallarnos as estatísticas. Moita faciana, lle botan vostedes.
Cidadán A: Home, se non é por gusto. Eu é que veño de rematar a FP de Acabados de Construción, pero non dou atopado choio.
Funcionario: Non me estraña. Xa temos portus e romaneses de abondo como para levantar as pirámides de Exipto, e cobran a metade que calquera obreiro do país. Así que vaia estudar para aparellador e volva daquela.
Cidadán A: Pero é que verá, o outro día tiven un erro de nada cun condón deses que regala a Vicepresidencia e agardo un fillo en seis meses. ¿Non me podería anotar para camareiro, ou dependente? Non é por vicio, é para darlle de comer á criatura.
Funcionario: Mire, sudacas temos aínda máis que portus. Marche, por favor, aquí non hai nada para vostede. Pregunte en Canarias.
Cidadán A: Pero…
Funcionario: Nin pero nin pera. *saca un pao de debaixo do escritorio e comeza a darlle empurronciños con el ao Cidadán A* ¡Veña! ¡Lisca! ¡Fus! ¡Fus! ¡Fora de aquí!

Por outra banda, todos aqueles capaces de entender as matemáticas terán notado que das verbas de Richi I se deduce que o 43% dos que marchan si teñen capacitación, elegancia e glamour, mais iso non lles libra de emigrar. Ao señor conselleiro, non obstante, dalle igual. E razón non lle falta, ¿para que queremos aquí a estes sabichóns que fan que os demais nos sintamos máis parvos? Fóra con eles, tamén:

Funcionario: ¡Xa está! 182 segundos… Supera isto, paleto do carallo…
Cidadán B: ¿Buscaminas? Eu en casa téñoo en 14 segundos.
Funcionario: Veña xa, falabarato. Iso é imposible.
Cidadán B: Non se entras a hackear o código. Hai un programiña en internet que…
Funcionario: *en ton agre* ¿Que se lle ofrece?
Cidadán B: Viña anotarme no paro.
Funcionario: Outro máis. Se pensarán que non teño eu outra cousa que facer.
Cidadán B: ¿E logo tena?
Funcionario: Pois si. Aquí onde me ve, estou escribir a gran novela galega. Xa está medio rematada. Trata dun ourensán que domina o mundo nun futuro próximo, cando os presidentes se elixen por concurso-oposición…
Cidadán B: Apaixoante…
Funcionario: Pero non temos que falar de min, senón de vostede ¿Que sabe facer?
Cidadán B: Son físico, coa dobre especialidade de nuclear e partículas. Tiña unha FPU, pero o decano cabreouse comigo porque un dia lle gañei ao tute cabrón e botoume fora. Ten moi mal perder ese home…
Funcionario: ¡Físico! Pero home, ¿vostede pensa que isto é Silicon Valley? ¿Para que queremos nós un físico?
Cidadán B: Pois non sei, eu cría que algunha empresa…
Funcionario: Ui, si, temos un mogollón de reactores nucleares soterrados baixo os Ancares. O que pasa é que son proxectos do goberno e só poden ir enxeñeiros militares, non lle digo . Faga o favor de ir a a pedir choio a Alemaña e deixe de facerme perder o tempo. Os meus futuros lectores llo agradecerán.
Cidadán B: Pero…
Funcionario: Nin pero nin pera. *saca un pao de debaixo do escritorio e comeza a darlle empurronciños con el ao Cidadán B* ¡Veña! ¡Lisca! ¡Fus! ¡Fus! ¡Fora de aquí!

Guía para entender o Gaiás

por Viriato

Ante a crecente complicación e enrevesamento da Insigne Comisión para Investigar Onde Foron os Cartos do Gaiás, o Galpón de Breogán (GdB) ofrécelles unha guía para comprender do que alí se conta sen aguantar rollos macabeos. GdB, sempre ao servizo da ama de casa.

Posoloxía e modo de emprego: Substituír toda declaración dos implicados da resolución do Misterio da Cidade da Cultura polas que se lles atribúen baixo estas liñas. Gañarase tempo e entenderase todo mellor.

	Carlos Aymerich: ¡Delincuentes todos! Que asco, é entrar aquí e poñerme de mala ostia, cagón to.
	Xocas Leiceaga: Papel que miro, chanchullo que atopo. Así nos vai.
	Nachete López-Chaves: O Guggenheim de Bilbao tamén foi moi caro. E a Muralla Chinesa, nin lles conto. E por certo, díganlle a conselleira que me debe un lote de papeis.

Jesús Pérez Varela: ¡Cada patacón que gañei foi traballando coma un desgraciado! ¡Non saben vostedes o choio que da poñer a cuñados e amigos á fronte de todas as empresas ás que lles encargaba obras!
Jesús Pérez Varela (bis): Nos gastamos ‘só’ 280 millóns no Gaiás. O resto é culpa do bipartito, que atrasou ás obras e pagounas máis caras. E si, vale, cando era conselleiro en funcións deixei licitados 100 millóns máis, pero gastar, gastáronos eles.

Peter Eisenman: Asegúrolles que eu non tiven nada que ver coa desaparición de Madeleine McCann. Se podo paso por alí un día para contarllo.

Cuñado de Rajoy: Pois eu mandei un currículo e colléronme. Non sei por que a xente di que é dificil atopar traballo neste país, os que emigran a Canarias está claro que son uns apampados.

Comparecente xenérico: Siii… algo asinei…. pero asino tantas cousas. E cobrar, cobrei, … pero cobro tantas cousas. Non lembro nada.

Representante xenérico do PPdeG: ¿Por que perdemos o tempo con isto, estando como está a Vía do Barbanza?

Procuraremos sacar futuras entregas desta guía a medida de vaia avanzando a feira. Permanezan atentos aos seus monitores.

A carta do Quin

por Viriato

Querido presidente mago:

Quero que saibas que durante todo o ano fun un nacionalista bo, non discutín (de máis) cos meus socios de goberno, porque sei que che son ben queridos, despedín a ese asesor meu tan desagradable, vouche aprobar os orzamentos xerais do Estado, comín todo o que me serviron na cafetería da Xunta e, sobre todo, non deseñei un proceso de autodeterminación para romper España.

Por iso, pídoche que me traias as competencias de Tráfico, Salvamento Marítimo, centros de investigación, os arquivos históricos e museos e as pelas da Seguridade Social para pagarnos nós mesmos a Sanidade. Coido que o merezo, e xa mo prometeu o teu paxe, Jordi Sevilla, hai uns cantos meses. Xa sei que aínda hai quen o nega, pero é certo, non te me botes agora para atrás.

Con agarimo
Anxo Manuel Quintanan González

Postdata: A expedición de títulos de F.P. e a tramitación de bolsas podes metelas no cu, grazas.

Reactor nuclear no depósito de auga

por Viriato

A parida de hoxe vai en dous pasos e precisa da colaboración do lector. Por favor, non nos abandonen ata o final.

Vexamos, primeiro, una conversación aparentemente absurda, unha reunión entre o presidente e o vicepresidente dunha comunidade de veciños das moitas que hai no país:

Vicepresidente: Oes, veño de subir ó tellado e resulta que temos un reactor nuclear de fisión dentro do depósito de auga.
Presidente: Ah, si. Pero xa estaba aí cando eu collín a presidencia.
Vicepresidente: ¿E quen o puxo?
Presidente: O presidente anterior.
Vicepresidente: ¿E non deberiamos quitalo?
Presidente: ¿Por que?
Vicepresidente: Non sei, ¿non é ilegal?
Presidente: Totalmente, pero agora xa está posto. Dá máis lata quitalo que deixalo.
Vicepresidente: ¿E non é perigoso?
Presidente: Bah, supoño que se rebenta morremos todos. Pero non sei de ningún sitio onde iso pasara..
Vicepresidente: Home, visto así… O que non entendo é para que nos serve.
Presidente: Polo que eu sei, a nos para nada. Puxoo aí a asociación de comerciantes do barrio, seica lles chega material de Arxelia, fanlle nonseiqué no couso ese e logo véndeno.
Vicepresidente: ¿Non lle sacamos un duro?
Presidente: O porteiro cobra por coidalo, e se o deixamos estar, o mellor nos cae algo.
Vicepresidente: Mmmm… e se non, podemos poñerlle un imposto especial.
Presidente: Si, mira, non é mala idea.
Vicepresidente: Pois quedamos así. Veña, voume que está para empezar o fútbol.
Presidente: Ui, si. A ver como lle vai ó Celta…

Canta irresponsabilidade ¿non si? ¿Como pode alguén tomar decisións desta forma?  Ménos mal que só é unha ficción retorcida…

Agora, estimado lector, se vostede cambia “comunidade de veciños” por “Xunta de Galicia, “asociación de comerciantes do barrio” por “grupo Tojeiro”, “porteiro” por “64 traballadores”, “reactor nuclear” por “reganosa” e “depósito de auga” por “Ría de Ferrol, verao todo moito máis claro.

A xungla de formigón (Build High or Die Hard)

por Viriato (que lle pide perdón os lectores de feeds por ter subido o texto en dúas tandas) 

30 de xaneiro de 2008

Como xa está moi visto o rollo de chamar ós amigos para que apoien a Cidade da Cultura, o alcalde de Santiago, Xosé Sánchez Bugallo, e a súa curmá, Ánxela Bugallo, conselleira de Cultura, decidiron combater o constante ruxe-ruxe de críticas malintencionadas contra a Marabilla do Gaiás dun xeito clásico, pero sempre efectivo, con actos públicos. Hai dous meses inauguraron o primeiro retrete funcional do mastodóntico complexo. Hai tres semanas, recibiron o premio da Asociación de Condutores de Retroescavadoras ao proxecto máis perseverante. E hoxe, montaron unha festa all night long para celebrar a chegada do primeiro xornal á Hemeroteca de Galicia (que aínda non ten paredes, pero si estantes). Habendo viño e paparota gratis, todos os persoeiros do mundo da cultura, todos os políticos dispoñibles e o propio Arquitecto-Pai, Peter Eisenman, acudiron cal ourensáns a unha convocatoria de oposicións.

Así a todo, Bugallo & Bugallo esquécense convenientemente de invitar a algúns dos seus máis temibles rivais políticos. Nada de opositores que escarallen a velada. Pero un deles non está disposto a renderse. Gerardo Conde Roa, heroe compostelán, Paladín da Cidade da Cultura, non esta disposto a quedar fóra e cólase campo a través, cunha bermuda e unha camiseta da súa campaña. Non é a primeira vez que fai algo así.

Xusto cando o heroe Roa ía irromper na sala dos canapés, unha malvada célula de islamistas vascos planeaba atentar esa mesma noite, axudados polo detractor da Cidade da Cultura, ese que asinou cartas en apoio de De Juana Chaos e roubou lambetadas na tenda do barrio cando era pequeno. O seu xefe e un misterioso enmascarado e as súas malvadas mentes, celosas da grandeza da Magna Obra Compostelana, matinaban secuestrar a Eisenman para que construíse unha igual no deserto de Arabia (pero con mesquita en vez de Palacio de la Ópera).

Nun eficaz golpe de man, os terroristas vascoislámicos dinamitaron a única estrada de acceso ó Gaiás e soltaron cans adestrados para matar polo contorno do monte, convertendoo nunha inexpugnable fortaleza natural. Ademais, coa axuda dun funcionario traidor da Dirección Xeral da Sociedade da Información, construíron un dispositivo electrónico baseado en autruxos ultrasónicos para deixar sen cobertura ós móbiles. Con toda a cúpula política e cultural como refén, ninguén podía parar os malvados produtores de terror…

Agás o home co que non contaban:

Conde Roa corre polas célebres torres de formigón mentres lle disparan dende un helicóptero. Parapetado tras unha columna, recolle un pedrolo do chan e llo guinda o aparello voador, con tanta sorte que lle da no rotor de cola e o desequilibra. Mentres se estrela contra a outra torre, Conde Roa berra: “¡Santiago y Cierra España!”

ATENCIÓN-SPOILER-ATENCIÓN-SPOILER

O misterioso xefe da máscara, sube a Einsenman, atado de pes e mans, á parte traseira dun todoterreo. Saca un mando a distancia do peto da chaqueta e di: “Agora, Peter, iremos a Arabia, pero antes ¡Volarei todo isto para que a nova Cidade da Cultura non teña competencia!”.
Nese momento, Conde Roa salta de detrás dunhas silvas e derríbao, dicindo: “Ninguén lle toca ao Gaiás sen o meu permiso”. Na loita, o enmascarado perde a máscara e…
… ¡E Xesús Pérez Varela!
“¡Coño, Suso! ¿Pero ti?”, di Conde Roa. “Saquei moitos cartos con todo esto…” di Pérez Varela. “E xa lles temos vendida a mesma idea a un xeque amigo meu”, di Peter Eisenman, que acaba de soltarse das súas ataduras falsas, mentres golpea a Conde Roa e o deixa inconsciente.

¿Terán éxito no seu malvado plan? A resposta, o ano que ven en todos os cines da lusofonía.

GdB, coa liberdade de expresión en Turquía

Onte, mentres tramábamos os nosos habituais plans de dominio mundial neste Galpón de Breogán (GdB), recibimos a noticia de que un portal turco realizara un ataque masivo a wordpress, o servidor que tan xentil e gratuitamente alberga os nosos textos megalomaníacos. Vimos o noso querido blog clonado vilmente e de inmediato, levantamos barricadas e preparámonos para recibir ós escuadróns da morte do Intituto Torre de Hércules e o Club de Leones Marineda. Logo de dúas horas parapetados tras un sofá, descubrimos que os turcos non eran de Riazor, senón de Turquía.

Iso cambia o conto. Contactamos con eles e enterámonos de que que os nosos amigos euroislámicos teñen censuradiño o wordpress polo goberno do país, e que os pobres so fixeron o que fixeron porque estaban ansiosos de leer sobre o CEFOU, Antón Losada, Ugío Caamanho, Gerardo Conde Roa e todas esas cosas tan interesantes que publicamos aquí, e a forma máis doada que atoparon de facelo foi duplicar o servidor enteiro. A grandes males, grandes remedios. ¿Ou hai alguén que non faría o mesmo se mañá ós socialistas lles da por prohibir o wordpress porque atopan un blog no que se meten cos Borbóns? Nós comezariamos a hackear coma tolos… se souberamos hackear.

Tamén nos informan de que un 0,7% do que gañen cos clicks no AdSense destinarano á causa do pobo kurdo. No GdB apoiamos a causa do pobo kurdo. No GdB apoiamos a liberdade de expresión en Turquía e, despois de Viriato e Medulio fosen ver Live free or die hard, tamén apoiamos ós hackers. Polo tanto, os tipos destes de wordprexy teñen todo o noso cariño e comprensión.

Iso si, como veña alguén a borrarnos o arquivo, enterarémonos de onde vive e poñerémoslle a entrevista de Ana María Ríos en Salsa Rosa unha e outra vez, en bucle, ata que dos seus poros broten ostras de Arcade. Avisados estades.

Psicoanálise

por Viriato

Dr. Castro: Ben, cónteme o seu problema.
Alberto Núñez Feijóo: Estou mal, doutor, moi mal. O outro día fun a Madrid, a falar con Don Mariano e… e…
Dr: ¿E que?
ANF: Dame arrepío lembralo.
Dr: Ben, reláxese. Comecemos por un sinxelo exercicio para entrar en calor. Eu digo unha palabra e vostede me contesta o primeiro que se lle pase polos miolos. ¿Entendido?
ANF: Entendido.
Dr: España.
ANF: Terrorismo.
Dr: BNG.
ANF: Terroristas.
Dr: PSOE
ANF: Amigos dos terroristas.
Dr: Terrorismo.
ANF: Votos.
Dr: Galicia.
ANF: Chalet a pé de praia.
Dr: Fraga
ANF: Eu non fun.
Dr: Competencias.
ANF: Autogoberno.
Dr: Autogoberno.
ANF: Separatismo terrorista.
Dr: Barreiro.
ANF: Rivas.
Dr: José Manuel Barreiro Fernández.
ANF: Prescindible.
Dr: Rajoy.
ANF: Prescin… Líder.
Dr: Sofre vostede un claro caso de ideoloxía partidista. Ata aquí todo normal, pero percibo que algo está a facer que se cuestione as súas conviccións.
ANF: Foi unha experienca traumática.
Dr: Explíquese.
ANF: Fun a Madrid a ver a Mariano, fagoo sempre que podo para que me diga o que teño que dicir logo en Santiago. Entrei tranquilamente no seu despacho en Génova, pero a secretaria esqueceuse de avisarme de que estaba reunido con Zaplana e Acebes para preparar a estratexia electoral e … e…
Dr: ¿E que? ¡Conteo! ¡Afronte o seu medo!
ANF: e .. estaban entrenándose como nos vídeos eses da CIA. Polo pouco que escoitei, a súa estratexia electoral ven sendo poñerse dinamita no peito e facela estoupar a próxima vez que se crucen con ZP no Congreso.
Dr: ¿Que lle dixeron?
ANF: Nada. Saín correndo de alí como alma que leva o diaño. Dende entón non durmo ben. Eu sempre fun un lobo con pel de cordeiro, pero iso é demasiado ata para min, doutor.
Dr: Hmmm, unha crise de fe. Recoméndolle que relativice as consignas e comece a ter ideas propias. Tome estas pastillas de independencia concentrada cada oito horas, lea The Independent e fágase socio do Club Atlético Independiente.
ANF: Si, si. Ten razón, doutor. Cambiarei a miña vida. Farei do PPdeG un partido digno de tal nome.
Dr: Ese é o espírito.
ANF: Serei Tan gallego como el gallego.
Dr: Home, tampouco se pase…
ANF: ¡Xa non quero ser ministro! ¡Oes Mariano! ¡Nace un novo Alberto Núñez! ¡BWA-HA-HA!
Dr: Son cincuenta euros pola sesión e cintenta máis por ter que aguantar isto. Páguelle á enfermeira cando saia.
ANF: Grazas, doutor.

Filosofía losadiana

por Viriato

Os membros do Galpón de Breogán (GdB) estamos moi afectados polo cesamento de Antón Losada, unha das nosas musas recurrentes (ben, non tanto como Gerardo Conde Roa, pero repetitivo abondo). O noso amor por Losada é tan grande como o desfase orzamentario da Cidade da Cultura.

Por iso, agora que o Gran Antón marcha da Xunta para ser concursante de Gran Hermano (ou taxista en Vigo, non está claro), queremos homenaxealo cunha recompilación das súas frases máis célebres, pílulas da súa particular filosofía de vida ás que os losadianos puros poden acudir buscando inspiración en horas de febleza e dúbida moral.

Sen máis dilación, os Antón Losada’s Greatest Hits:

Debatendo cunha axente da Policía autonómica:
¡Mete ese cartel pola cona!

Aceptando unha das alegres tarefas que lle encargaba Quintana:
¡Está tirado! ¡Iso fagoo coa punta da po…!

Razoando as críticas doutros compañeiros do BNG:
¡Ide todos a tomar polo cu, mamalóns envexosos!

Saudando ós socios de goberno:
¡Así morrades todos, malditos fillos de puta!

Comprobando o traballo dos seus colaboradores:
¡Estou rodeado de subnormais!¡Subnormais profundos!¡O día que eu falte, isto afúndese!

Negociando a axenda informativa dos medios:
Si, claro, claro que podes poñer este titular ¡Pero logo non te extrañes cando aparezan dous portugueses nunha rúa escura e che rompan as pernas!

Revisando o exame dun alumno de Ciencias Políticas:
¡Fora do meu despacho!¡Non me obrigue a disparar!

Aloumiñando á súa muller:
¡Quero o divorcio!¡Puta!

Intimando pola rúa cos seus admiradores:
¡Non me toque! ¿Teño que pedir unha orde xudicial?

Amosando o seu enfado:
¡ARRRRGH! ¡GROAAR! ¡MATAR!

Orando:
¡Me cago en Dioosssss!

Facédevos losadianos. É a mellor forma de liberar o estrés.

A volta ao cole

por Viriato

Tras realizar o número adecuado de subornos, e conseguir que os cargos contra nós fosen retirados, o Galpón de Breogán volve estar en marcha, xusto a tempo para recibir o novo curso político. Vexamos:

Habitación exterior en Montepío-pío, residencia oficial do presidente da Xunta. De mañanciña, o líder A e o líder B do bipartito toman un café con torta de Santiago, por aquelo de facer país.

Emilio Pérez Touriño: ¿Máis leite, Anso?
Anxo Quintana: Non, gracias, está ben. ¿Que tal o verán?
Touri: Ben, tamén. Saudei a ZP, e rasquei moito os huevos. Non se puido ir moito a praia, pero tampouco houbo incendios.
Quin: Non houbo, non. Loubado sexa Castelao.
Touri: Mentres non cheguen agora en setembro…
Quin: (atragántase mentres lle mete un chante á torta) *Cof-cof*
Touri: Pero non sexamos agoreiros ¿E ti que tal?
Quin: Ui, eu non parei, que se a festa do gaiteiro, que se o Día da Galiza Martir, que se o lecer para os nosos maiores…
Touri: Pois non te vin nada na TVG *risiña*
Quin: Home, recochineo non ¿eh? ¡Re-co-chi-neo non!
Touri: *risiña* Perdoa, é que me fai moita gracia.
Quin: Pois a min non, teño a medio BNG pensando que son parvo porque nós tamén metimos xente na tele, pero deixámosvos todos os comisarios políticos a vós.
Touri: ¿E o outro medio?
Quin: O outro medio estaba de vacacións, non sei que dirán agora… e case que non quero sabelo.
Touri: Talvez deberiamos impulsar unha TVG independente, para que non pasen estas cousas…
Quin: *pfff* JA JA JA JA JA
Touri: JA JA JA JA JA
Quin: (limpando as bágoas) Por un segundo, case me enganas.
Touri: Si…. oes ¿cando imos empezar a investigar o da Cidade da Cultura?
Quin: Er… Cando queiras, sempre que a comisión a presida un dos nosos … peroooo… verás, Ánxela Bugallo está que trina co tema. Díxome que pensa rompervos os dentes a ti e a Rego en canto vos vexa polos corredores do Parlamento. E aínda que non o aparente, está cachas, que fai pilates.
Tou: *glups*
Quin: Por certo, Emilio ¿Ti sabes o himno?
Tou: Eu… pois… claro que sei o himno ¿como non o vou saber? Son o presidente de todos os galegos.
Quin: ¿Seguro que sabes o himno?
Touri: ¡Que si, que sei o himno, pesao!
Quin: Mira que vou facer un exame no próximo Consello da Xunta, e o que non saiba o himno, voulle obrigar eu a aprendelo con clases particulares en Allariz.
Touri: (mirando para outro lado) Todos os meus conselleiros saben o himno.
Quin: Xa ¿Poderías cantalo agora, para saír de dúbidas?
Touri: ¿Eu?
Quin: Si
Touri: ¿Agora?
Quin: Si
Touri: Emmm…. Éche un andar miudiño o que eu traío, miudiiiiño, miudiiiño…

Mentres tanto, nun afastado local de San Lázaro, a sede do PPenG, o señor escuro da oposición e o seu lacaio favorito toman tamén café.
Alberto Núñez Feijoo: Mmmmm, que preguiza volver ó traballo.
Alfonso Rueda: Si… Oes Alberto, ¿cando vai vir Barreiro por aquí?
Feijóo: ¿Barreiro? ¿Que Barreiro?
Rueda: Si, home, o de Lugo, o que era o noso portavoz parlamentario ata que perdeu miserablemente a Deputación…
Feijóo: ¡Eu non coñezo a ningún Barreiro! Esa é a miña declaración e non vou cambiala.
Rueda: Po fale, xefe.
Feijóo: ….
Rueda: …. A todo esto, xefe. ¿Sabes que nalgúns círculos se di que es homosexual? *risiña*
Feijóo: (polo baixo) Xa estamos outra vez, ¡maldita entrevista!. (en voz normal) Si, sei que nalgúns círculos se di que son homosexual.
Rueda: ¿E o es?
Feijóo: Evidentemente, non. Se queres que cho demostre, déixame a túa muller un ratiño.